مته ابزاری است که در درجه اول برای ساخت سوراخ های دور یا اتصال دهنده های بست استفاده می شود. بسته به کاربرد آن ، با استفاده از چك ، كمی مجهز است ، یا مته یا درایور. برخی از دریل های نیروگاهی همچنین دارای عملکرد چکش هستند.

دریل از نظر سرعت ، قدرت و اندازه بسیار متفاوت است. این دستگاه ها از لحاظ شخصیتی دارای دستگاه های برقی با سیم هستند و انواع مختلفی که از آن استفاده می شود به طور چشمگیری در محبوبیت کاهش می یابد و باتری های بی سیم آنها را افزایش می دهد.

مته ها معمولاً در پروژه های نجاری ، فلزکاری ، ساخت ابزارآلات ماشین آلات ، ساخت و سازها و پروژه های کاربردی کاربرد دارند. نسخه های خاص طراحی شده برای دارو ، فضا و برنامه های مینیاتوری ساخته شده اند.

در حدود 35000 سال قبل از میلاد ، Homo sapiens فواید کاربرد ابزارهای چرخشی را کشف کرد. این امر به طور احتیاطی از سنگ برجسته ای که بین دست ها می چرخید تشکیل می شد تا سوراخی را از طریق ماده دیگری بسازد. این امر باعث شد که مته دستی ، یک چوب صاف ، که گاهی به نقطه سنگ چخماق وصل شده بود ، و بین کف دست مالیده شود. این مورد توسط بسیاری از تمدن های باستانی در سراسر جهان از جمله مایاها استفاده شده است. اولین آثار باستانی سوراخ دار مانند استخوان ، عاج ، صدف و شاخ و برگهای موجود در آن از دوران پارینه سنگی فوقانی است.

دریل کمان (دریل های تسمه ای) اولین دریل های دستگاه هستند ، زیرا یک حرکت عقب و جلو را به یک حرکت دوار تبدیل می کنند و می توان آنها را به حدود 10،000 سال پیش بازگرداند. کشف شد که اتصال بند ناف به دور چوب ، و سپس وصل کردن انتهای رشته به انتهای یک چوب (کمان) ، به کاربر اجازه می دهد سریعتر و کارآمدتر حفر کند. عمدتا برای ایجاد آتش ، مته های تعظیم نیز در کارهای چوبی باستانی ، سنگ تراشی و دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گرفت. باستان شناسان یک حیاط قبر نوسنگی را در مهرگات ، پاکستان که مربوط به زمان هاراپان ها است ، در حدود 7،500 تا 90000 سال پیش کشف کردند ، که حاوی 9 بدن بزرگسال با مجموع 11 دندان بود که حفر شده بودند. سلسله مراتبی وجود دارد که نجاران مصری و سازندگان مهره را در مقبره ای در طیب با استفاده از مته های کمان به تصویر می کشند. اولین شواهدی که از این ابزارها در مصر استفاده شده است مربوط به حدود 2500 سال قبل از میلاد مسیح است. استفاده از مته های تعظیم ، در دوران باستان به طور گسترده ای در اروپا ، آفریقا ، آسیا و آمریکای شمالی رواج داشته است و امروزه هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد. با گذشت سالها ، تغییرات اندک دریل های کمان و تسمه برای مصارف مختلف یا کسل کننده از طریق مواد یا آتش سوزی های روشنایی ایجاد شده است.

دریل اصلی تا سال 3000 قبل از میلاد در مصر باستان توسعه یافت. دریل پمپ در زمان روم اختراع شد. این ترکیب از یک دوک نخ عمودی است که با یک تکه چوب افقی و یک چرخ فلک برای حفظ دقت و حرکت حفظ شده است.

نوک توخالی-خنجر ، که برای اولین بار در حدود قرن سیزدهم مورد استفاده قرار گرفت ، شامل یک چوب با قطعه ای از لوله از جنس فلز در انتها ، مانند مس بود. این اجازه می دهد تا سوراخ حفر شود در حالی که فقط در واقع سنگ زنی قسمت بیرونی آن است. این به طور کامل سنگ داخلی یا چوب را از بقیه جدا می کند و به مته اجازه می دهد تا مواد کمتری برای تولید سوراخ به اندازه مشابه ایجاد کند.

در حالی که از مته پمپ و مته کمان در تمدن غربی استفاده می شد تا بخش بزرگی از تاریخ بشری سوراخ های کوچکتری ایجاد شود ، از اوگر برای حفاری سوراخ های بزرگتر که از زمان قرون وسطی رومی و قرون وسطایی شروع می شد ، استفاده شد. گودال گشتاور بیشتری را برای سوراخ های بزرگتر فراهم کرد. مشخص نیست زمان اختراع بریس و بیت به چه صورت است. با این حال ، نخستین تصویری که تاکنون یافت شده مربوط به قرن 15 است. این یک نوع مته میل لنگ دستی است که از دو قسمت تشکیل شده است همانطور که در تصویر مشاهده می شود. بریس ، در نیمه فوقانی ، جایی است که کاربر آن را نگه داشته و آن را چرخانده و در قسمت پایین آن بیت است. بیت با تعطیل شدن بیت قابل تعویض است. اوجر از پیچ مارپیچ چرخشی شبیه به بیت پیچشی Archimedean استفاده می کند که امروزه رایج است. گیملت نیز به عنوان نسخه کمتری از auger قابل ذکر است.

در شرق ، دریل های چرنس اوایل سال 221 قبل از میلاد در زمان سلسله چین شین اختراع شد ، قادر به دستیابی به عمق 1500 متر بود. دریل های چرن در چین باستان از چوب و کارگران ساخته شده بودند ، اما قادر به عبور از صخره های جامد بودند. دریل چرند در قرن 12th در اروپا ظاهر می شود. در سال 1835 گفته می شود که اسحاق سینگر بر اساس روشی که چینی ها از آن استفاده می کردند ، مته چرمی با بخار ساخته اند. همچنین در مورد خلاصه بحث در مورد پرس های مته اولیه؛ آنها ابزار و ماشین آلات بودند که از مته های تعظیم ناشی می شدند اما از آسیاب های بادی یا چرخ های آب استفاده می شدند. پرسهای مته از مته های نیروگاهی تشکیل شده اند که می توانند در داخل یک ماده جمع شوند یا پایین بیایند و امکان استفاده از نیروی کمتری توسط کاربر فراهم شود.

پیشرفت بزرگ بعدی در فن آوری حفاری ، موتور الکتریکی ، منجر به اختراع مته برقی شد. این اعتبار به آرتور جیمز آرونت و ویلیام بلانچ مغز از ملبورن ، استرالیا که دریل در سال 1889 میلادی به ثبت اختراع پرداخته شده است. در سال 1895 ، اولین مته دستی قابل حمل توسط برادران ویلهام و کارل فین از اشتوتگارت ، آلمان ساخته شد. در سال 1917 اولین دریل قابل تعویض ، میله قابل حمل با اسلحه توسط Black & Decker ثبت شد. این آغاز دوران مدرن حفاری بود. طی قرن گذشته مته برقی در انواع مختلف و اندازه های مختلف برای مجموعه ای از مصارف خاص ایجاد شده است.

انواع مته های مختلفی وجود دارد: برخی از آنها به صورت دستی تغذیه می شوند ، برخی دیگر از برق (دریل برقی) یا هوای فشرده شده (دریل پنوماتیک) به عنوان نیروی حرکتی استفاده می کنند ، و یک اقلیت توسط یک موتور احتراق داخلی (به عنوان مثال ، دستگاه های حفاری زمین) هدایت می شوند. مته هایی با یک عمل کوبه ای (مته های چکش) بیشتر در مواد سخت مانند سنگ تراشی (آجر ، بتون و سنگ) یا سنگ مورد استفاده قرار می گیرند. از دکل های حفاری برای ایجاد سوراخ های زمین برای به دست آوردن آب یا روغن استفاده می شود. چاه های نفتی ، چاه های آب یا سوراخ هایی برای گرمایش زمین گرمایی با دکل های حفاری بزرگ ایجاد می شوند. برخی از انواع دریل های دستی نیز برای رانندگی پیچ ها و سایر بست ها استفاده می شود. بعضی از وسایل کوچک که موتور خود را ندارند ، ممکن است دارای مته باشند ، مانند پمپ های کوچک ، چرخ و غیره.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG: Drill PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید