Zehir - Biyolojide, zehirler, bir organizma yeterli miktarda emdiğinde, genellikle kimyasal reaksiyon veya moleküler ölçekte başka bir aktivite ile organizmalarda rahatsızlıklara neden olan maddelerdir.

Tıp (özellikle veterinerlik) ve zooloji alanları genellikle bir zehri toksinden ve zehirden ayırır. Toksinler doğadaki organizmalar tarafından üretilen zehirlerdir ve zehirler bir ısırık veya sokma ile enjekte edilen toksinlerdir (bu sadece hayvanlara özeldir). Zehir ve diğer zehirler arasındaki fark dağıtım yöntemidir.

Sanayi, tarım ve diğer sektörler zehirlilikleri dışındaki nedenlerle zehirli maddeler kullanmaktadır. Çoğu zehirli endüstriyel bileşik, ilişkili malzeme güvenliği veri sayfalarına sahiptir ve tehlikeli maddeler olarak sınıflandırılmıştır. Tehlikeli maddeler, iş güvenliği ve sağlığı, halk sağlığı, içme suyu kalite standartları, hava kirliliği ve çevre koruma alanlarında örtüşen alanlarda üretim, tedarik ve kullanım konusunda kapsamlı düzenlemelere tabidir. Moleküler difüzyon mekaniği nedeniyle, birçok zehirli bileşik hızla moleküler ölçekte biyolojik dokulara, havaya, suya veya toprağa dağılır. Entropi prensibi ile, spesifik şelatlayıcı ajanlar veya mikro filtrasyon işlemleri mevcut olmadıkça, kimyasal kontaminasyon tipik olarak tersine çevrilebilir veya mümkün değildir. Şelatlayıcı ajanlar genellikle akut hedeften daha kapsamlıdır ve bu nedenle yutulması dikkatli tıbbi veya veteriner gözetimini gerektirir.

Pestisitler, çeşitli böceklere ve zararlı olarak kabul edilen diğer hayvanlara (örneğin, sıçanlar ve hamamböceği) toksisitesi asıl amacı olan bir madde grubudur. Doğal böcek ilaçları bu amaçla binlerce yıldır kullanılmaktadır (örneğin konsantre sofra tuzu birçok sümük için toksiktir). Kimyasal olarak hazırlanmış tarımsal böcek öldürücülerin biyoakümülasyonu, böcekleri birincil gıda kaynağı olarak tüketen birçok tür, özellikle kuşlar için endişe konusudur. Seçici toksisite, kontrollü uygulama ve kontrollü biyodegradasyon, herbisit ve pestisit gelişiminde ve genel olarak kimya mühendisliğinde büyük zorluklardır, çünkü yeryüzündeki tüm yaşam formları altta yatan bir biyokimyayı paylaşır; çevresel dayanıklılıklarında istisnai organizmalar ekstremofiller olarak sınıflandırılır, bunlar çoğunlukla radikal olarak farklı duyarlılıklar gösterir.

Gıda zincirine giren (endüstriyel, tarımsal veya doğal kaynaklı) bir zehir, toksini yutan ilk organizma için hemen toksik olmayabilir, ancak yırtıcı organizmalarda, özellikle etobur ve omnivorlarda daha da yoğunlaşabilir. özellikle biyolojik idrarda veya diğer su bazlı atık sularda atılmak yerine biyolojik dokuda depolanma eğilimi gösteren yağda eriyen zehirlerle ilgilidir.

Akut doğal zehirlenmenin iki yaygın vakası köpek ve kedilerin teobromin zehirlenmesi ve insanlarda mantar zehirlenmesidir. Köpekler ve kediler doğal otçul değildir, ancak Theobroma kakao tarafından geliştirilen kimyasal bir savunma yine de ölümcül olabilir. İnsanlar da dahil olmak üzere birçok omnivor, yenilebilir mantarları kolayca tüketir ve bu nedenle birçok mantar, bu durumda doğrudan bir savunma olarak kararlı bir şekilde yenmez hale geldi.

Gıda dışında, birçok zehir vücuda deri ve akciğerlerden kolayca girer. Hidroflorik asit, aşındırıcı hasarına ek olarak kötü şöhretli bir temas zehiridir. Doğal olarak oluşan ekşi gaz, kötü şöhretli, hızlı etkili bir atmosferik zehirdir (volkanik aktivite veya sondaj kuleleri tarafından serbest bırakıldığı gibi). Zehirli sarmaşık veya zehirli meşenin sahip olduğu bitki bazlı temas tahriş edici maddeler genellikle zehirlerden ziyade alerjenler olarak sınıflandırılır; bir alerjenin etkisi böyle bir zehir değil, vücudun doğal savunmasını kendisine karşı çevirmektir. Zehir ayrıca vücuda dişlerden (tartışmalı diş malpraktis durumunda), hatalı tıbbi implantlardan veya enjeksiyonla (ölüm cezası bağlamında ölümcül enjeksiyonun temeli) girebilir.

2013 yılında 3,3 milyon kasti insan zehirlenmesi vakası meydana geldi. Bu, 1990'da 120.000 ölümden dünya çapında 98.000 ölümle sonuçlandı. Modern toplumda, şüpheli ölüm vakaları Coroner'in ofisinin ve adli soruşturmacıların dikkatini çekiyor. Arsenik doğal olarak oluşan bir çevresel zehir olsa da, yapay konsantresi bir zamanlar kalıtım tozu lakaplıydı. Ortaçağ Avrupa'da, hükümdarların Eczacının doğduğu çağda kraliyet suikastını önlemek için kişisel yiyecek tatları kullanmaları yaygındı.

1898'de Marie ve Pierre Curie tarafından doğal radyüsün izole edilmesinden ve nükleer fizik ve nükleer teknolojilerin ortaya çıkmasından bu yana artan endişe, radyolojik zehirlerdir. Bunlar, kimyasal olarak aktif zehirlerden oldukça farklı bir toksisite modu olan iyonlaştırıcı radyasyon ile ilişkilidir. Memelilerde kimyasal zehirler genellikle gebelik sırasında plasentadan veya hemşirelik sırasında anne sütünden anneden yavrulara geçer. Aksine, radyolojik hasar anne veya babadan yavrulara genetik mutasyon yoluyla geçebilir - ki bu düşük veya çocuklukta ölümcül değilse veya doğrudan infertilite nedeniyse - daha sonra bir sonraki kuşağa aktarılabilir. Atmosferik radon, insanlar avcı-toplayıcı yaşam tarzlarından mağara konutlarına rağmen tehlikeli konsantrasyonlarda radon içerebilen giderek daha fazla kapalı yapılara taşındığı için artan etkinin doğal bir radyolojik zehiridir. Alexander Litvinenko'nun 2006 zehirlenmesi, muhtemelen kimyasal zehirlerin normal araştırmasından kaçınmak için yeni bir radyolojik suikast kullanımıydı.

Çevreye yayılmış zehirler kirlilik olarak bilinir. Bunlar genellikle insan kökenlidir, ancak kirlilik aynı zamanda toksik kırmızı gelgit gibi istenmeyen biyolojik süreçleri veya önceki ekolojiye toksik veya zararlı (özellikle önceki ekoloji ise) insan ekonomik değeri veya kabuklu deniz ürünleri hasadı gibi yerleşik bir endüstri ile ilişkili).

Ekoloji ve çevresel kaynak yönetiminin bilimsel disiplinleri, toksik bileşiklerin çevresel yaşam döngüsünü ve bunların karmaşık, yaygın ve birbiriyle ilişkili etkilerini inceler.

Bu sayfada PNG resimleri ücretsiz download edebilirsiniz: Zehir PNG resimleri ücretsiz indir