Syringa vulgaris (liliowy lub liliowy) to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny oliwek Oleaceae, pochodzącej z Półwyspu Bałkańskiego, gdzie rośnie na skalistych wzgórzach. Uprawiany wiosną ze względu na pachnące różowe kwiaty, ten duży krzew lub małe drzewo jest powszechnie uprawiany i został naturalizowany w niektórych częściach Europy i Ameryki Północnej. Nie jest uważany za gatunek agresywny, występujący w naturze na szeroko rozproszonych stanowiskach, zwykle w pobliżu dawnych lub obecnych siedlisk ludzkich.

Syringa vulgaris to duży krzew liściasty lub małe, wielopiętrowe drzewo, osiągające wysokość 6–7 m (20–23 stóp). Wytwarza pędy wtórne (odrosty) z podstawy lub korzeni, o średnicy łodygi do 20 cm (8 cali), które w ciągu dziesięcioleci mogą wytworzyć niewielkie klonalne zarośla. Kora jest szara do szaro-brązowej, gładka na młodych łodygach, wzdłużnie bruzdowana i łuszcząca się na starszych łodygach. Liście są proste, 4–12 cm (2–5 cali) i 3–8 cm szerokie, od jasnozielonego do sino, od owalnego do sercowatego, z pierzastymi żyłkami liści, wierzchołkiem mukronianu i całym brzegiem. Są ułożone w przeciwnych parach lub czasami w zwoje po trzy. Kwiaty mają rurkowatą podstawę do korony o długości 6–10 mm z otwartym czteropłatowym wierzchołkiem o średnicy 5–8 mm, zwykle od liliowego do fioletowego, czasami białe. Są ułożone w gęste, końcowe wiechy o długości 8–18 cm (3–7 cali). Owocem jest sucha, gładka, brązowa torebka o długości 1–2 cm, która pęka na dwie części, aby uwolnić dwuskrzydłe nasiona.

Liliowy jest bardzo popularną rośliną ozdobną w ogrodach i parkach ze względu na atrakcyjne, słodko pachnące kwiaty, które pojawiają się wczesnym latem tuż przed zakwitnięciem wielu róż i innych letnich kwiatów.

Późnym latem bzy mogą zostać zaatakowane przez mączniaka prawdziwego, w szczególności Erysiphe syringae, jednego z Erysiphaceae. Nie widać koloru jesieni, a skupiska nasion nie mają estetycznego wyglądu.

Liliowiec zwyczajny ma tendencję do obfitego kwitnienia co drugi rok, co można poprawić, obumierając kępy kwiatów po wyblaknięciu koloru i przed pojawieniem się nasion, z których niewiele jest plennych. W tym samym czasie pędy pędów, które zakwitły więcej niż raz lub dwa razy, można przyciąć do silnego, wyrastającego na zewnątrz pędu bocznego.

Jest szeroko naturalizowany w zachodniej i północnej Europie. Na znak jego całkowitej naturalizacji w Ameryce Północnej, została wybrana jako kwiat stanu New Hampshire, ponieważ „symbolizuje ten odporny charakter mężczyzn i kobiet z Granitowego Stanu”. Dodatkową odporność dla kanadyjskich ogrodów wyhodowała w serii mieszańców S. vulgaris Isabella Preston, która wprowadziła wiele później kwitnących odmian. Pąki kwiatowe rozwijające się później są lepiej chronione przed przymrozkami późną wiosną. Hybrydy Syringa × prestoniae występują głównie w odcieniach różu i lawendy.

W tym clipart możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Kwiaty bzu PNG do pobrania za darmo