J is de tiende letter van het moderne Engelse alfabet en het ISO-basis Latijnse alfabet. De normale naam in het Engels is jay of, nu ongebruikelijk, jy. Wanneer het wordt gebruikt voor de palatale benadering, kan het jod worden genoemd.

In het Engels,? J? vertegenwoordigt meestal de affricate j. In het Oudengels werd het foneem / d? / Orthografisch weergegeven met? Cg? en C??. Onder invloed van het Oudfrans, dat een soortgelijk foneem had dat was afgeleid van het Latijn / j /, begonnen Engelse schriftgeleerden? I? (later? j?) om woord-initial / d? / in Oud Engels weer te geven (bijvoorbeeld iest en later jest), terwijl je? dg? elders (bijvoorbeeld hedge). Later, vele andere toepassingen van? I? (later? j?) werden toegevoegd in leenwoorden uit het Frans en andere talen (bijv. aangrenzend, junta). Het eerste Engelstalige boek dat een duidelijk onderscheid maakte tussen? I? en? j? werd gepubliceerd in 1633. In leenwoorden zoals raj,? j? kan vertegenwoordigen j. In sommige van deze, waaronder Raj, Azerbeidzjan, Taj Mahal en Peking, komt de gewone uitspraak / d? / Eigenlijk dichter bij de oorspronkelijke uitspraak, waardoor het gebruik van /? / Een geval van hyperforeignisme wordt. Af en toe,? J? vertegenwoordigt het origineel / j / geluid, zoals in Hallelujah en fjord (zie Yodh voor details). Waar? J? vertegenwoordigt de stemloze velar fricative (zoals jalape? o), Engelssprekenden benaderen meestal de stemloze glottale fricative / h /.

In het Engels,? J? is de op drie na minst gebruikte letter in woorden, die alleen vaker voorkomt dan? z ?,? q ?, en? x ?. Het komt echter vrij veel voor in eigennamen, vooral persoonlijke namen.

De letter J werd gebruikt als swash letter I [nodig citaat], gebruikt voor de letter I aan het einde van Romeinse cijfers bij het volgen van een andere I, zoals in XXIIJ of xxiij in plaats van XXIII of xxiii voor het Romeinse cijfer dat 23 vertegenwoordigt. gebruik kwam naar voren in het Middelhoogduits. Gian Giorgio Trissino (1478–1550) was de eerste die I en J expliciet onderscheidde als afzonderlijke klanken, in zijn? Pistola del Trissino de le lettere nu? Vamente aggiunte ne la lingua italiana ("Trissino's brief over de letters die onlangs in de Italiaanse taal ") van 1524. Oorspronkelijk waren 'I' en 'J' verschillende vormen voor dezelfde letter, die beide in gelijke mate / i /, / i? / En / j / vertegenwoordigen; maar, Romaanse talen ontwikkelden nieuwe klanken (van vroeger / j / en /? /) die werden voorgesteld als 'ik' en 'j'; daarom heeft Engelse J, verkregen van de Franse J, een heel andere klankwaarde dan / j / (wat de initiële klank in het Engelse woord "yet" vertegenwoordigt).

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Letter J PNG-afbeeldingen gratis downloaden