A of a is de eerste letter en de eerste klinkerletter van het moderne Engelse alfabet en het ISO-basis Latijnse alfabet. De naam in het Engels is a, meervoud aes. Het is qua vorm vergelijkbaar met de Oud-Griekse letter alpha, waaruit het is afgeleid. De hoofdletterversie bestaat uit de twee schuine zijden van een driehoek, in het midden doorkruist door een horizontale balk. De kleine versie kan in twee vormen worden geschreven: de dubbele verdieping a en de enkele verdieping ɑ. De laatste wordt vaak gebruikt in handschrift en daarop gebaseerde lettertypen, vooral lettertypen die bedoeld zijn om door kinderen te worden gelezen, en wordt ook cursief weergegeven.

In de Engelse grammatica is "a" en de variant "an" een artikel voor onbepaalde tijd.

In de Romeinse tijd waren er vele varianten van de letter "A". De eerste was de monumentale of lapidaire stijl, die werd gebruikt bij het schrijven op steen of andere "permanente" media. Er was ook een cursieve stijl die werd gebruikt voor alledaags of utilitair schrijven, wat werd gedaan op meer bederfelijke oppervlakken. Vanwege het "bederfelijke" karakter van deze oppervlakken zijn er niet zoveel voorbeelden van deze stijl als van de monumentale, maar er zijn nog steeds veel overgebleven voorbeelden van verschillende soorten cursief, zoals majusculair cursief, minuscuul cursief en semicursief minuscuul. Er bestonden ook varianten die tussen de monumentale en cursieve stijlen stonden. De bekende varianten omvatten de vroege semi-unciaal, de unciaal en de latere semi-unciaal.

Typografische varianten zijn onder meer een dubbele verdieping en een enkele verdieping ɑ.

Aan het einde van het Romeinse rijk (5e eeuw na Christus) ontwikkelden verschillende varianten van de cursieve minuscule zich door West-Europa. Hiertoe behoorden het semicursieve minuscuul Italië, het Merovingische schrift in Frankrijk, het Visigotische schrift in Spanje en het insulaire of Anglo-Ierse semi-unciale of Angelsaksische majuscule van Groot-Brittannië. In de 9e eeuw was het Caroline-schrift, dat erg leek op de huidige vorm, de belangrijkste vorm die werd gebruikt bij het maken van boeken, vóór de komst van de drukpers. Dit formulier is verkregen door een combinatie van eerdere formulieren.

In het 15e-eeuwse Italië ontstonden de twee belangrijkste varianten die tegenwoordig bekend zijn. Deze varianten, de cursieve en Romeinse vormen, zijn afgeleid van de Caroline Script-versie. De cursieve vorm, ook wel script a genoemd, wordt in de meeste huidige handschriften gebruikt en bestaat uit een cirkel en een verticale lijn. Deze ontwikkelde zich langzaam vanaf de vijfde-eeuwse vorm die lijkt op de Griekse letter tau in de handen van middeleeuwse Ierse en Engelse schrijvers. De Romeinse vorm wordt in de meeste gedrukte materialen gebruikt; het bestaat uit een kleine lus met een boog erover ("a"). Beiden zijn afgeleid van de majuscule (hoofd) vorm. In het Griekse handschrift was het gebruikelijk om het linkerbeen en de horizontale lijn samen te voegen tot een enkele lus, zoals blijkt uit de unciale versie die wordt getoond. Veel lettertypen maakten het rechterbeen verticaal. In sommige hiervan ontwikkelde de serif die de slag van het rechterbeen begon, tot een boog, wat resulteerde in de gedrukte vorm, terwijl hij in andere gevallen werd weggelaten, wat resulteerde in de moderne handgeschreven vorm.

Cursief type wordt vaak gebruikt om de nadruk te markeren of meer in het algemeen om een ​​deel van een tekst van de rest te onderscheiden (ingesteld in Romeins type). Er zijn enkele andere gevallen behalve het cursieve type waarin script a ("ɑ"), ook wel Latin alpha genoemd, wordt gebruikt in tegenstelling tot Latin "a" (zoals in het International Phonetic Alphabet).

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Letter A PNG-afbeeldingen gratis te downloaden, een png