Sztylet to nóż z bardzo ostrym czubkiem i jedną lub dwoma ostrymi krawędziami, zwykle zaprojektowany lub nadający się do użycia jako broń pchająca lub pchająca. Sztylety były używane przez ludzi do konfrontacji w zwarciu, a wiele kultur używało zdobionych sztyletów w rytualnych i ceremonialnych kontekstach. Charakterystyczny kształt i historyczne użycie sztyletu uczyniły go ikonicznym i symbolicznym. Sztylet we współczesnym sensie to broń przeznaczona do walki w zwarciu lub do samoobrony; ze względu na użycie w historycznych zbrojach broni ma skojarzenia z męskością i walecznością. Noże obosieczne odgrywają jednak różne role w różnych kontekstach społecznych. W niektórych kulturach nie są ani bronią, ani narzędziem, ale potężnym symbolem męskości; w innych są przedmiotami rytualnymi używanymi do modyfikacji ciała, takich jak obrzezanie.

Szeroka gama noży pchających została opisana jako sztylety, w tym noże, które mają tylko jedną krawędź tnącą, takie jak europejski sztylet rondel lub perski pesh-kabz, lub, w niektórych przypadkach, w ogóle nie mają ostrza, takie jak sztylet renesansu. Jednak w ciągu ostatnich stu lat, w większości kontekstów, sztylet ma pewne definiowalne cechy, w tym krótkie ostrze z ostro zwężającym się czubkiem, centralny grzbiet lub pełniejsze, a zwykle dwie krawędzie tnące zaostrzone na całej długości ostrza, lub prawie tak. Większość sztyletów ma również pełną osłonę krzyżową, która zapobiega przesuwaniu się dłoni do przodu na zaostrzonych krawędziach ostrza.

Sztylety to przede wszystkim broń, więc przepisy dotyczące noży w wielu miejscach ograniczają ich produkcję, sprzedaż, posiadanie, transport lub użycie.

Najwcześniejsze sztylety były wykonane z materiałów takich jak krzemień, kość słoniowa lub kość w czasach neolitu.

Miedziane sztylety pojawiły się po raz pierwszy we wczesnej epoce brązu, w III tysiącleciu pne, a miedziane sztylety z okresu wczesnego minojskiego III (2400–2000 pne) odzyskano w Knossos.

W starożytnym Egipcie sztylety były zwykle wykonane z miedzi lub brązu, podczas gdy członkowie rodziny królewskiej mieli złotą broń. Przynajmniej od czasów przeddynastycznego Egiptu (ok. 3100 pne) sztylety zdobiono jako przedmioty ceremonialne ze złotymi rękojeściami, a później jeszcze bardziej ozdobną i różnorodną konstrukcją. Odzyskano jeden wczesny srebrny sztylet z motywem żebra. Otwarcie grobowca Tutanchamona w 1924 r. Ujawniło dwa sztylety, jeden ze złotym ostrzem i jeden z wytopionego żelaza. Uważa się, że mumie z XI dynastii chowano szabelami z brązu; i jest tam sztylet z brązu Thut-mes III. (XVIII dynastia), około roku p.n.e. 1600. Dopiero Mene-ptah II. z XIX dynastii (1300 pne), czytamy to na liście jego łupów, po bitwie z Prosopisem, zbroi z brązu, mieczy i sztyletów.

Produkcja żelaza rozpoczęła się dopiero 1200 rpne, a rudy żelaza nie znaleziono w Egipcie, przez co żelazny sztylet jest rzadki, a kontekst sugeruje, że żelazny sztylet był ceniony na poziomie równym poziomowi jego ceremonialnego złotego odpowiednika. Te fakty oraz skład sztyletu od dawna sugerowały meteorytowe pochodzenie, jednak dowody na jego meteorytowe pochodzenie nie były w pełni rozstrzygające aż do czerwca 2016 r., Kiedy to naukowcy wykorzystujący rentgenowską spektrometrię fluorescencyjną potwierdzili podobne proporcje metali (żelazo, 10% niklu, i 0,6% kobaltu) w meteorycie odkrytym na tym obszarze, zdeponowanym przez starożytny deszcz meteorytów.

Jednym z najwcześniejszych przedmiotów wykonanych z wytopionego żelaza jest sztylet sprzed 2000 roku pne, znaleziony w kontekście sugerującym, że był traktowany jako przedmiot ozdobny o dużej wartości. Sztylet znaleziony w królewskim grobowcu Hattic, datowanym na około 2500 lat pne, w Alaca H? Y? K w północnej Anatolii, ma wytopione żelazne ostrze i złotą rękojeść.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: sztylet obrazy PNG do pobrania za darmo