Gratis download PNG-afbeelding： Zittende adelaar PNG Clipart
Adelaar is een veel voorkomende naam voor veel grote roofvogels van de familie Accipitridae; het behoort tot verschillende groepen geslachten die niet noodzakelijk nauw met elkaar verwant zijn.
De meeste van de 60 soorten arenden komen uit Eurazië en Afrika. Buiten dit gebied zijn slechts 14 soorten te vinden - twee in Noord-Amerika, negen in Midden- en Zuid-Amerika en drie in Australië.
Adelaars zijn grote, krachtig gebouwde roofvogels, met zware koppen en snavels. Zelfs de kleinste adelaars, zoals de gelaarsde arend (Aquila pennata), die qua grootte vergelijkbaar is met een gewone buizerd (Buteo buteo) of roodstaartbuizerd (B. jamaicensis), hebben relatief langere en gelijkmatigere brede vleugels en meer directe, snellere vlucht - ondanks de kleinere afmetingen van aerodynamische veren. De meeste adelaars zijn groter dan alle andere roofvogels, afgezien van sommige gieren. De kleinste adelaarssoort is de Zuid-Nicobar slangarend (Spilornis klossi), met 450 g (0,99 lb) en 40 cm (16 inch). De grootste soorten worden hieronder besproken. Zoals alle roofvogels hebben adelaars zeer grote, gehaakte snavels om het vlees van hun prooi te scheuren, sterke, gespierde benen en krachtige klauwen. De snavel is doorgaans zwaarder dan die van de meeste andere roofvogels. De ogen van adelaars zijn buitengewoon krachtig en hebben tot 3,6 keer de menselijke scherpte voor de krijgsadelaar, waardoor ze potentiële prooien van zeer lange afstand kunnen spotten. Dit scherpe gezichtsvermogen wordt voornamelijk toegeschreven aan hun extreem grote pupillen die zorgen voor minimale diffractie (verstrooiing) van het invallende licht. Het vrouwtje van alle bekende soorten adelaars is groter dan het mannetje.
Adelaars bouwen normaal hun nesten, eyries genoemd, in hoge bomen of op hoge kliffen. Veel soorten leggen twee eieren, maar het oudere, grotere kuiken doodt vaak zijn jongere broer of zus als het eenmaal is uitgekomen. Het dominante kuiken is meestal een vrouwtje, omdat ze groter zijn dan het mannetje. De ouders ondernemen geen actie om het doden te stoppen.
Vanwege de grootte en kracht van veel adelaarsoorten staan ze bovenaan de voedselketen als toproofdieren in de vogelwereld. Het type prooi verschilt per geslacht. De Haliaeetus- en Ichthyophaga-adelaars vangen liever vissen, hoewel de soorten in de eerste vaak verschillende dieren vangen, vooral andere watervogels, en krachtige kleptoparasieten zijn van andere vogels. De slang- en slangarenden van de geslachten Circaetus, Terathopius en Spilornis jagen voornamelijk op de grote diversiteit aan slangen in de tropen van Afrika en Azië. De adelaars van het geslacht Aquila zijn vaak de beste roofvogels in open habitats en nemen bijna elke middelgrote gewervelde die ze kunnen vangen. Waar Aquila-arenden afwezig zijn, kunnen andere adelaars, zoals de buteonine zwartborstbuizerdarend van Zuid-Amerika, de positie van toproofdier in open gebieden innemen. Veel andere adelaars, waaronder het soortrijke geslacht Spizaetus, leven voornamelijk in bossen en bossen. Deze adelaars richten zich vaak op verschillende boom- of grondbewonende zoogdieren en vogels, die vaak nietsvermoedend in een hinderlaag belanden in zulke dichte, knoestige omgevingen. Jachttechnieken verschillen tussen de soorten en geslachten, waarbij sommige individuele adelaars zich hebben beziggehouden met vrij gevarieerde technieken op basis van hun omgeving en prooi op een bepaald moment. De meeste adelaars grijpen een prooi zonder te landen en vliegen ermee, zodat de prooi naar een baars kan worden gedragen en uit elkaar kan worden gescheurd.
Hier kunt u downloaden: Eagle PNG-afbeelding, gratis foto downloaden, PNG met transparantie
