Gratis download PNG-afbeelding： Moose PNG-afbeelding met transparante achtergrond,Moose Free PNG-afbeelding
De eland (Noord-Amerika) of eland (Eurazië), Alces alces is een lid van de herfamilie van de Nieuwe Wereld en is de grootste en zwaarste bestaande soort in de hertenfamilie. Elanden onderscheiden zich door het brede, handvormige (open handvormige) gewei van de mannetjes; andere leden van de hertenfamilie hebben een gewei met een dendritische ("twijgachtige") configuratie. Elanden leven typisch in boreale bossen en gematigde breedbladige en gemengde bossen van het noordelijk halfrond in gematigde tot subarctische klimaten. Jagen en andere menselijke activiteiten hebben in de loop van de tijd een afname van het bereik van de eland veroorzaakt. Elanden zijn opnieuw geïntroduceerd in een aantal van hun vroegere leefgebieden. Momenteel worden de meeste elanden gevonden in Canada, Alaska, New England (met Maine met de meeste van de onderste 48 staten), Fennoscandia, Baltische staten en Rusland. Hun dieet bestaat uit zowel land- als waterplanten. De meest voorkomende roofdieren van elanden zijn de grijze wolf samen met beren en mensen. In tegenstelling tot de meeste andere hertensoorten, vormen elanden geen kuddes en zijn het solitaire dieren, afgezien van kalveren die bij hun moeder blijven totdat de koe begint met oestrus (meestal 18 maanden na de geboorte van het kalf), waarna de koe jonge stieren wegjaagt . Hoewel elanden over het algemeen langzaam bewegen en sedentair zijn, kunnen ze agressief worden en snel bewegen als ze boos of geschrokken zijn. Hun paartijd in de herfst kenmerkt zich door energieke gevechten tussen mannetjes die strijden om een vrouwtje.
Elanden hebben een leefgebied nodig met voldoende eetbare planten (bijv. Vijvergrassen, jonge bomen en struiken), dekking tegen roofdieren en bescherming tegen extreem warm of koud weer. Elanden reizen met de seizoenen tussen verschillende habitats om aan deze vereisten te voldoen. Elanden zijn aan koude aangepaste zoogdieren met een verdikte huid, een dichte, warmtevasthoudende vacht en een lage oppervlakte: volumeverhouding, die uitstekende koude tolerantie maar slechte warmtetolerantie biedt. Elanden overleven warm weer door toegang te krijgen tot schaduw of verkoelende wind, of door onderdompeling in koel water. Bij warm weer worden elanden vaak gevonden wadend of zwemmend in meren of vijvers. Bij hittestress kunnen elanden in de zomer onvoldoende foerageren en krijgen ze mogelijk onvoldoende lichaamsvet om de winter te overleven. Ook kunnen elandkoeien niet afkalven zonder voldoende gewichtstoename in de zomer. Elanden hebben toegang nodig tot zowel jong bos om te bladeren en volwassen bos voor beschutting en dekking. Door brand en bos verstoord bos bevordert de groei van veevoeder voor elanden. Elanden hebben ook toegang nodig tot minerale likstenen, veilige plekken voor afkalven en aquatische voederplaatsen.
Elanden vermijden gebieden met weinig of geen sneeuw, omdat dit het risico op predatie door wolven vergroot en gebieden met diepe sneeuw vermijden, omdat dit de mobiliteit belemmert. Moose selecteert dus een habitat op basis van compromissen tussen het risico van predatie, voedselbeschikbaarheid en sneeuwdiepte. Met de herintroductie van bizons in boreale bossen was er enige bezorgdheid dat bizons met elanden zouden concurreren om hun winterhabitat, en daardoor de populatieafname van elanden zouden verergeren. Dit lijkt echter geen probleem te zijn. Elanden geven de voorkeur aan subalpiene struikheesters in de vroege winter, terwijl bizons in de vroege winter de voorkeur geven aan natte zegge-valleiweiden. In de late winter geven elanden de voorkeur aan rivierdalen met loofbosbedekking of alpien terrein boven de boomgrens, terwijl bizons de voorkeur gaven aan natte zeggeweiden of zonnige zuidelijke met gras begroeide hellingen.
