J estas la deka litero en la moderna angla alfabeto kaj la ISO baza latina alfabeto. Ĝia normala nomo en la angla estas jay aŭ, nun malofte, jy. Kiam uzata por la palatina proksimulo, ĝi eble nomiĝas yod.

En la angla,? J? plej ofte reprezentas la afrikan j. En Malnovlingva, la fonemo / d? / Estis reprezentita ortografie kun? Cg? kaj? c ??. Sub la influo de la malnova franco, kiu havis similan fonemon derivante de la latina / j /, anglaj skribistoj komencis uzi? I? (poste? j?) por reprezenti vort-komencan / d? / en la malnova angla (ekzemple, iest kaj, poste, jest), dum uzado de? dg? aliloke (ekzemple heĝo). Poste multaj aliaj uzoj de? I? (poste? j?) estis aldonitaj en pruntvortoj el la franca kaj aliaj lingvoj (ekz. adjoin, junta). La unua anglalingva libro por fari klaran distingon inter? I? kaj? j? estis eldonita en 1633. En pruntvortoj kiel raj,? j? eble reprezentos j. En iuj el ĉi tiuj, inkluzive raj, Azerbajĝano, Taj Mahal kaj Pekino, la regula elparolo / d? / Estas fakte pli proksima al la denaska elparolo, uzante /? / Ekzemplon de hiperforeignismo. Iafoje,? J? reprezentas la originalon / j / sonon, kiel en Halelujo kaj fjordo (vidu Yodh por detaloj). En vortoj de hispana origino, kie? J? reprezentas la senvoĉan velarran frikativon (kiel jalape? o), anglalingvanoj kutime proksimiĝas al la senvoĉaj glotaj frikativoj / h /.

En la angla,? J? estas la kvara plej ofte uzata litero en vortoj, estante pli ofta nur ol? z?,? q?, kaj? x ?. Ĝi tamen estas sufiĉe ofta en propraj substantivoj, precipe personaj nomoj.

La litero J estis uzata kiel la interŝanĝa litero I [citaĵo bezonis], uzata por la litero I fine de romaj numeraloj sekvante alian I, kiel en XXIIJ aŭ xxiij anstataŭ XXIII aŭ xxiii por la romia cifero reprezentanta 23. Aparta uzado aperis en meza alta germano. Gian Giorgio Trissino (1478-1550) estis la unua en eksplicite distingi I kaj J kiel reprezentantaj apartajn sonojn, en sia "pistola del Trissino de la lettere nu? Vorte aggiunte ne la lingua italiana" ("La epistolo de Trissino pri la literoj ĵus aldonitaj en la Itala lingvo ") de 1524. Origine, 'I' kaj 'J' estis malsamaj formoj por la sama litero, ambaŭ same reprezentante / i /, / i? /, Kaj / j /; sed, latinidaj lingvoj disvolvis novajn sonojn (de antaŭe / j / kaj /? /), kiuj estis reprezentataj kiel 'mi' kaj 'J'; sekve la angla J, akirita de la franca J, havas sonvaloron tute malsaman ol / j / (kiu reprezentas la komencan sonon en la angla vorto "ankoraŭ").

En ĉi tiu paĝo vi povas elŝuti senpagajn PNG-bildojn: Litero J PNG-bildoj senpaga elŝuto