Bir kayık, tipik olarak çift kanatlı bir kürek ile itilen küçük, dar bir deniz aracıdır. Kayık sözcüğü Grönlandca qajaq kelimesinden gelir.

Geleneksel kayık, kapalı bir güverte ve her biri bir kürek çeken bir veya daha fazla kokpit içerir. Kokpit bazen su dalgalarından veya spreyden girişini önleyen ve gemiyi kanodan ayıran bir sprey güvertesi ile kaplıdır. Sprey güverte uygun vasıflı kanocuların kanoyu yuvarlamasını mümkün kılar: yani, su ile doldurmadan veya kürekçiyi çıkarmadan alabora etmek ve düzeltmek.

Uzun, sivri, ahşap direk tutan her ucunda bir noktaya inceliyor tekne kaplı bacaklar ile oturan adam

Amerikan Kızılderili Smithsonian Ulusal Müzesi'nde bir kayık iç 360 derece fotosfer. Sürükleyici 360 derece görünüm için tıklayın

Bazı modern tekneler geleneksel bir tasarıma göre önemli ölçüde farklılık gösterirler, ancak yine de "kayık" unvanını, örneğin kürekçiyi teknenin üzerine oturtarak kokpitin ortadan kaldırılmasını talep ederler ("üstüne oturan" kayaklar); tekneyi çevreleyen şişirilmiş hava odalarına sahip olması; tek gövdenin ikiz gövdelerle değiştirilmesi ve küreklerin, ayakla çalışan rotasyonel pervaneler ve "palet" gibi diğer insan gücü ile çalışan itme yöntemleriyle değiştirilmesi. Kayaks da küçük elektrik motorları ve hatta dıştan takma gaz motorları ile hareket ettiriliyor.

Ön planda yüzme su samuru ile kürek tutan teknede oturan kişi fotoğrafı. Tekne yaklaşık 12 feet uzunluğunda ve kürekçiden biraz daha geniştir.

Kayaklar genellikle deniz su samuru gibi deniz hayvanlarına yaklaşmak için kullanılır

Kayık ilk kez dünyanın Alev, İnuit, Yupik ve muhtemelen Ainu avcıları tarafından dünyanın subarktik bölgelerinde kullanıldı.

Tipik olarak, kayık tasarımı büyük ölçüde bir takas sorunudur: yön istikrarı ("izleme") ve manevra kabiliyeti; hıza karşı kararlılık; ve birincil ve ikincil kararlılık. Çok gövdeli kayaklar farklı bir takım takaslarla karşı karşıyadır. Kürekçinin vücut şekli ve büyüklüğü yapının ayrılmaz bir parçasıdır ve ayrıca yapılan ödünleşimleri de etkileyecektir.

Genel bir kural olarak, daha uzun bir kayık daha hızlıdır: daha yüksek bir gövde hızına sahiptir. Ayrıca, belirli bir yer değiştirme için daha dar olabilir, sürtünmeyi azaltır ve genellikle daha kısa bir kayıktan daha iyi izler (düz bir çizgiyi takip eder). Öte yandan, daha az manevra kabiliyeti vardır. Çok uzun kayaklar daha az sağlamdır ve saklanması ve taşınması daha zor olabilir. Bazı eğlence amaçlı kayak üreticileri, daha kısa kayakların taşınması ve depolanması daha kolay olduğundan, tekne uzunluğunu (ağırlık kapasitesi) en üst düzeye çıkarmaya çalışır.

Touring ve deniz kayakları gibi daha uzun mesafeleri kapsayacak şekilde inşa edilen kayaklar, genellikle 4,9 ila 5,8 m (16 ila 19 fit) daha uzundur. Gezinti kanoları ile omurga genellikle daha tanımlanmıştır (kanocu düz bir çizgide izlemenize yardımcı olur). Genellikle ileri hareketleri için nehir akımına bağlı olan Whitewater kayaks, manevra kabiliyetini en üst düzeye çıkarmak için kısadır. Bu kayaklar nadiren 2,4 m uzunluğundadır ve oyun tekneleri 1,5–1,8 m uzunluğunda olabilir. Rekreasyonel kayık tasarımcıları, düşük hızda daha fazla istikrar sağlamaya ve 9-14 feet (2,7–4,3 m) arasında değişen izleme ve manevra kabiliyeti arasında uzlaşmaya çalışıyor.

Günümüzde neredeyse tüm kayaklar, inşaatçının kişisel kullanımı yerine satışa yönelik ticari ürünlerdir.

Fiberglas gövdeler polietilen gövdelerden daha serttir, ancak çatlama da dahil olmak üzere darbelerden zarar görmeye daha eğilimlidirler. Modern kayakların çoğu, kıç ve kıçta dik V bölümlerine ve sığ bir V orta gemisine sahiptir. Fiberglas kayakların bir kalıpta elle "serilmesi" gerekir, bu nedenle genellikle bir makinede dönerek kalıplanan polietilen kayaklardan daha pahalıdır.

Plastik kayaklar, yumuşaktan sertliğe kadar çeşitli kalitelerde ve tiplerde polietilen reçinelerden rotasyonel olarak kalıplanır ('rotomolded'). Bu kayaklar darbeye karşı özellikle dayanıklıdır.

Ahşap gövdeler, nasıl yapıldıklarına bağlı olarak, önemli ölçüde beceri ve el işi gerektirmez. Fiberglas kaplı ince ahşap şeritlerden yapılan kayakların, özellikle epoksi reçinenin fiyatı son yıllarda düştüğü için başarılı olduğu kanıtlanmıştır. Kontrplak, dikiş ve yapıştırıcı (S&G), bazı inşaatçılar için fiberglas kılıf gerektirmez. Özellikle ev üreticisi için üç ana tip popülerdir: Dikiş ve tutkal gövdesi ve şerit yapılı bir güverteye sahip Stitch & Glue, Strip-Built ve hibritler.

Stitch & Glue tasarımlarında genellikle modern, deniz sınıfı kontrplak kullanılır - sekizinci inç, 3 milimetre (0.12 inç) veya çeyrek inç, 5 milimetre (0.20 inç) kalınlık. Gerekli gövde ve güverte parçalarını kestikten sonra (kitler genellikle bu ön kesime sahiptir), kenarlar boyunca bir dizi küçük delik açılır. Bakır teller daha sonra parçaları deliklerden birbirine "dikmek" için kullanılır. Parçalar geçici olarak birbirine dikildikten sonra, epoksi ile yapıştırılır ve dikişler fiberglas ile güçlendirilir. Epoksi kuruduğunda, bakır dikişler çıkarılır. Bazen teknenin tamamı, daha fazla güç ve su geçirmezlik için fiberglas ile kaplanır, ancak bu, ağırlığa büyük ölçüde katkıda bulunur ve gereksizdir. İnşaat oldukça basittir, ancak kontrplak bileşik eğriler oluşturmak için bükülmediği için tasarım seçenekleri sınırlıdır. Bu, ilk kez kayık üreticisi için iyi bir seçimdir, çünkü gerekli işçilik ve beceriler (özellikle kit versiyonları için), 3 kat daha uzun sürebilen şerit yapımı teknelerden çok daha azdır.

Şerit yapılı tasarımlar, sert fiberglas kayakslara benzer, ancak genellikle hem daha hafif hem de daha serttir. Fiberglas muadilleri gibi, teknenin şekli ve boyutu performansı ve optimum kullanımları belirler. Gövde ve güverte, genellikle sedir, çam veya Redwood olmak üzere hafif ahşaptan ince şeritler ile inşa edilmiştir. Şeritler bir form etrafında birbirine yapıştırılır, zımbalanır veya kenetlenir ve kurumaya bırakılır. Yapısal mukavemet, teknenin içinde ve dışında katmanlı bir fiberglas kumaş ve epoksi reçine tabakasından gelir. Strip yapımı kayaks, 4.000 ABD Doları ve üzeri fiyatlara sahip birkaç şirket tarafından ticari olarak satılmaktadır. Deneyimli bir ahşap işçisi 200 saat içinde yaklaşık 400 USD için bir tane inşa edebilir, ancak kesin maliyet ve zaman üreticinin becerisine, malzemelere ve boyuta ve tasarıma bağlıdır. İkinci bir kayık projesi olarak veya bazı ahşap işleme uzmanlığına sahip ciddi inşaatçılar için, şerit yapımı bir tekne etkileyici bir iş parçası olabilir. Önceden kesilmiş ve frezelenmiş ahşap şeritleri olan kitler ticari olarak temin edilebilir.

Çerçeve teknelerdeki deri tasarım, malzeme ve inşaatta daha gelenekseldir. Geleneksel olarak dalgaların karaya attığı odun, pegged veya birbirine bağlanmış ve Arctic bölgelerinde en kolay bulunan malzemeler olduğu için gerilmiş sızdırmazlık derisinden yapılmıştır. Günümüzde mühür derisi genellikle boya, poliüretan veya hipalon kauçuk kaplama ve ahşap veya alüminyum çerçeve ile kaplanmış tuval veya naylon kumaş ile değiştirilir. Modern çerçeve üzeri kayaçlar, fiberglas muadillerinden daha fazla darbe direncine sahiptir, ancak aşınmaya veya keskin nesnelere karşı daha az dayanıklıdır. Genellikle en hafif kayaklardır.

Özel bir cilt üstü kayık türü katlanır kayıktır. Katlanabilir bir çerçeve, ahşap, alüminyum veya plastik veya bunların bir kombinasyonuna ve suya dayanıklı ve dayanıklı bir kumaş derisine sahiptir. Birçok türde, gövdeye yerleştirilmiş hava sponsonları vardır, bu da su basmış olsa bile kayık yüzer.

Bu sayfada ücretsiz PNG görüntüleri indirebilirsiniz: Kayık PNG görüntüler ücretsiz indir