Sakız, yutulmadan çiğnenecek şekilde tasarlanmış yumuşak, yapışkan bir maddedir. Modern sakız, sakız bazı, tatlandırıcılar, yumuşatıcılar / plastikleştiriciler, tatlar, renkler ve tipik olarak sert veya toz halinde bir poliol kaplamasından oluşur. [1] Elastik-plastik, yapışkan, chewy özelliklerine katkıda bulunan polimer, plastikleştirici ve reçine bileşenlerinin fiziksel-kimyasal özellikleri nedeniyle dokusu kauçuk anımsatır.

Sakızın kültürel geleneği, bu alışkanlığın izleri erken medeniyetlerin çoğunda ayrı ayrı ortaya çıktığı için, yakınsak bir evrim süreci ile gelişmiş gibi görünmektedir. Sakızın ilk öncülerinin her biri bölgeye özgü doğal büyümelerden türetilmiş ve tamamen içgüdüsel çiğneme arzusundan çiğnenmişti. Erken çiğnemeler çiğneme maddelerinden besinsel faydalar elde etmek istemiyorlardı, ancak bazen tat uyaranları ve diş temizleme veya nefes tazeleme yetenekleri aradılar. Neolitik dönemden beri birçok formda sakız var. Diş izleriyle huş kabuğu katranından yapılan 6.000 yıllık sakız, Finlandiya'daki Kierikki'de bulundu. Diş etlerinin yapıldığı katranın antiseptik özelliklere ve diğer tıbbi faydalara sahip olduğuna inanılmaktadır. Kimyasal olarak petrol katranına benzer ve bu şekilde diğer erken sakızlardan farklıdır. Aztekler, onlardan önceki antik Mayalar olarak, sakız benzeri bir madde yapmak ve nesneleri günlük kullanımda birbirine yapıştırmak için bir temel olarak chicle, doğal bir ağaç sakızı kullandılar. Antik Yunan'da çiğneme sakızları da çiğnendi. Eski Yunanlılar, sakız ağacının reçinesinden yapılmış sakız çiğniyorlar. Mastik sakızı, huş kabuğu katranı gibi antiseptik özelliklere sahiptir ve ağız sağlığını korumak için kullanıldığına inanılmaktadır. Hem chicle hem de mastik ağaç reçineleridir. Diğer birçok kültür, bitkiler, otlar ve reçinelerden yapılan sakız benzeri maddeleri çiğnedi.

Sakız dünyanın dört bir yanındaki medeniyetlere kadar uzanabilse de, bu ürünün modernizasyonu ve ticarileştirilmesi esas olarak ABD'de gerçekleşti. Amerikan yerlileri, çam ağaçlarının özsuyundan yapılmış reçineyi çiğnedi. New England yerleşimcileri bu uygulamayı seçti ve 1848'de John B. Curtis, Maine Eyaleti Saf Ladin Sakızı adlı ilk ticari sakız geliştirdi ve sattı. Bu şekilde, ağaç sakızlarını unutmuş sanayileşen Batı, Birinci Amerikalılar boyunca sakızları yeniden keşfetti. 1850 civarında bir petrol ürünü olan parafin mumundan yapılmış bir sakız geliştirildi ve kısa sürede popüler olan ladin sakızını aştı. Bu erken zamkları tatlandırmak için, çiğneme çörek genellikle tatlılığı korumak için sakızı tekrar tekrar daldıracakları bir pudra şekeri tabağı kullanır. William Semple, 28 Aralık 1869'da 98.304 numaralı sakız üzerine erken bir patent başvurusunda bulundu.

Bu küçük resim PNG görüntüler download özgür olabilir: Sakız PNG görüntüler ücretsiz indir