Kolba próżniowa (znana również jako kolba Dewara, butelka Dewara lub termos) to izolujące naczynie do przechowywania, które znacznie wydłuża czas, w którym jego zawartość pozostaje cieplejsza lub chłodniejsza niż otoczenie kolby. Wynaleziony przez Sir Jamesa Dewara w 1892 roku, termos składa się z dwóch kolb umieszczonych jedna w drugiej i połączonych szyjką. Szczelina między dwiema kolbami jest częściowo usuwana z powietrza, tworząc prawie próżnię, która znacznie zmniejsza przenoszenie ciepła przez przewodzenie lub konwekcję.

Termosy próżniowe są używane w gospodarstwie domowym do utrzymywania gorących lub zimnych napojów przez dłuższy czas i do wielu celów w przemyśle.

Termos próżniowy został zaprojektowany i wynaleziony przez szkockiego naukowca Sir Jamesa Dewara w 1892 roku w wyniku jego badań w dziedzinie kriogeniki i na jego cześć jest czasami nazywany kolbą Dewara. Podczas wykonywania eksperymentów w celu określenia ciepła właściwego pierwiastka palladu, Dewar wykonał mosiężną komorę, którą zamknął w innej komorze, aby utrzymać pallad w pożądanej temperaturze. Usunął powietrze między dwiema komorami, tworząc częściową próżnię, aby utrzymać stabilną temperaturę zawartości. Ze względu na potrzebę posiadania tego izolowanego pojemnika James Dewar stworzył termos, który stał się znaczącym narzędziem do eksperymentów chemicznych, a także stał się powszechnym przedmiotem w gospodarstwie domowym. Później kolbę opracowano przy użyciu nowych materiałów, takich jak szkło i aluminium; jednak Dewar odmówił opatentowania swojego wynalazku.

Projekt Dewara został szybko przekształcony w produkt komercyjny w 1904 roku, gdy dwaj niemieccy dmuchacze szkła, Reinhold Burger i Albert Aschenbrenner, odkryli, że można go używać do utrzymywania zimnych i ciepłych napojów w cieple. Projekt kolby Dewara nigdy nie został opatentowany, ale niemieccy mężczyźni, którzy odkryli komercyjne zastosowanie tego produktu, zmienili jego nazwę na „Termos”, a następnie zażądali zarówno praw do produktu komercyjnego, jak i znaku towarowego do nazwy. W swojej kolejnej próbie dochodzenia praw do wynalazku Dewar zamiast tego przegrał sprawę sądową z firmą. Produkcja i wydajność butelki Thermos została znacznie ulepszona i udoskonalona przez wiedeńskiego wynalazcę i kupca Gustava Roberta Paalena, który zaprojektował różne typy do użytku domowego, które również opatentował i szeroko rozprowadzał za pośrednictwem swoich firm produkujących butelki termosowe w Stanach Zjednoczonych i Kanada. Nazwa ta stała się później uogólnionym znakiem towarowym po tym, jak termin „termos” stał się powszechnie używaną nazwą takiego pojemnika na płyn. Następnie termos był używany do wielu różnych eksperymentów naukowych, a komercyjny „termos” został przekształcony w zwykły przedmiot. „Thermos” pozostaje zastrzeżonym znakiem towarowym w niektórych krajach, ale został uznany za ogólny znak towarowy w drodze powództwa sądowego w Stanach Zjednoczonych w 1963 r., Ponieważ stał się potocznie synonimem ogólnie termosów próżniowych. Istnieją jednak inne termosy.

Po tym, jak niemieccy dmuchacze szkła określili komercyjne zastosowania kolby Dewara, technologia została sprzedana firmie Thermos, która wykorzystała ją do masowej produkcji kolb próżniowych do użytku domowego. Z biegiem czasu firma rozszerzyła rozmiar, kształty i materiały tych produktów konsumenckich, używanych głównie do noszenia kawy w podróży i przewożenia płynów na wyprawy kempingowe, aby były one albo gorące, albo zimne. Ostatecznie inni producenci wyprodukowali podobne produkty do użytku konsumenckiego.

Na tej stronie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Termos Obrazy PNG do pobrania za darmo