Ślimak lub ślimak lądowy to powszechna nazwa każdego pozornie pozbawionego muszli ślimaka lądowego. Słowo ślimak jest również często używane jako część nazwy zwyczajowej każdego mięczaka ślimakowego, który nie ma skorupy, ma bardzo zredukowaną skorupę lub tylko małą wewnętrzną skorupę, szczególnie ślimaki morskie i półpłomyki (jest to w przeciwieństwie do nazwy zwyczajowej ślimak, co dotyczy ślimaków, które mają zwiniętą skorupę na tyle dużą, że zwierzę może całkowicie schować swoje miękkie części do skorupy).

Różne taksonomiczne rodziny ślimaków lądowych stanowią część kilku całkiem różnych linii ewolucyjnych, do których należą również ślimaki. Tak więc różne rodziny ślimaków nie są blisko spokrewnione, pomimo powierzchownego podobieństwa w ogólnej formie ciała. Stan bez muszli pojawiał się wielokrotnie niezależnie w ewolucyjnej przeszłości, a zatem kategoria „ślimak” jest kategorią polifiletyczną.

Ciała ślimaków składają się głównie z wody i bez pełnowymiarowej skorupy ich tkanki miękkie są podatne na wysychanie. Aby przetrwać, muszą wytwarzać ochronny śluz. Wiele gatunków jest najbardziej aktywnych zaraz po deszczu ze względu na wilgotną ziemię. W bardziej suchych warunkach chowają się w wilgotnych miejscach, np. Pod korą drzew, zwalonymi kłodami, skałami i konstrukcjami wykonanymi przez człowieka, takimi jak donice, aby pomóc zatrzymać wilgoć ciała. Podobnie jak wszystkie inne ślimaki, podczas rozwoju ulegają skręceniu (skręceniu narządów wewnętrznych o 180 °). Wewnętrznie anatomia ślimaków wyraźnie pokazuje skutki tej rotacji - ale na zewnątrz ciała ślimaków wydają się mniej lub bardziej symetryczne, z wyjątkiem umiejscowienia pneumostomii, która znajduje się po jednej stronie zwierzęcia, zwykle po prawej stronie.

Ślimaki ślimakowe wytwarzają dwa rodzaje śluzu: jeden jest cienki i wodnisty, a drugi gęsty i lepki. Oba rodzaje są higroskopijne. Cienki śluz rozprzestrzenia się od środka stopy do jej krawędzi, podczas gdy gęsty śluz rozprzestrzenia się od przodu do tyłu. Ślimaki wytwarzają również gęsty śluz, który pokrywa całe ciało zwierzęcia. Śluz wydzielany przez stopę zawiera włókna, które zapobiegają ześlizgiwaniu się ślimaka po pionowych powierzchniach. Ślad śluzu pozostawiony przez ślimaka ma pewne skutki uboczne: inne ślimaki napotykające ślady śluzu mogą rozpoznać ślady śluzu wytworzone przez jeden z tych samych gatunków, co jest przydatne w znalezieniu partnera. Podążanie szlakiem śluzu jest również częścią zachowania łowieckiego niektórych mięsożernych ślimaków. Śluz w organizmie zapewnia pewną ochronę przed drapieżnikami, ponieważ może utrudniać złapanie ślimaka i przytrzymanie go na przykład przez ptasi dziób, a sam śluz może być niesmaczny. Niektóre gatunki ślimaków, takie jak Limax maximus, wydzielają sznury śluzu, aby zawiesić parę podczas kopulacji.

W tym klipie możesz pobrać darmowe obrazy PNG: Darmowe obrazy Ślimak PNG