Bezpłatne pobieranie obrazu PNG： Żółta pszczoła miodna Zdjęcia PNG

Miód to słodka, lepka substancja spożywcza wytwarzana przez pszczoły i niektóre pokrewne owady. Pszczoły produkują miód ze słodkich wydzielin roślin (nektar kwiatowy) lub z wydzielin innych owadów (np. Spadzi), poprzez regurgitację, aktywność enzymatyczną i odparowanie wody. Pszczoły przechowują miód w woskowych strukturach zwanych plastrami miodu. Najbardziej znana jest odmiana miodu produkowanego przez pszczoły miodne (rodzaj Apis) ze względu na ogólnoświatową produkcję handlową i spożycie przez ludzi. Miód jest zbierany z kolonii dzikich pszczół lub z uli pszczół udomowionych, co jest praktyką zwaną pszczelarstwem lub pszczelarstwem.

Miód uzyskuje słodycz z cukrów prostych, fruktozy i glukozy, i ma mniej więcej taką samą względną słodycz jak sacharoza (cukier stołowy). Ma atrakcyjne właściwości chemiczne do pieczenia i charakterystyczny smak, gdy jest stosowany jako słodzik. Większość mikroorganizmów nie rośnie w miodzie, więc zapieczętowany miód nie psuje się nawet po tysiącach lat.

Jedna łyżka (15 ml) miodu dostarcza 46 kalorii (kcal) energii. Miód jest uważany za bezpieczny, jeśli nie jest spożywany w nadmiernych ilościach.

Wykorzystanie i produkcja miodu ma długą i zróżnicowaną historię jako działalność starożytną. Kilka malowideł jaskiniowych w Cuevas de la Araña w Hiszpanii przedstawia ludzi poszukujących miodu co najmniej 8 000 lat temu.

Miód jest produkowany przez pszczoły zbierające nektar do wykorzystania jako cukier spożywany do wspomagania metabolizmu aktywności mięśni podczas żerowania lub do długoterminowego przechowywania. Podczas żerowania pszczoły uzyskują dostęp do części zebranego nektaru, aby wspomóc metaboliczną aktywność mięśni latających, przy czym większość zebranego nektaru jest przeznaczona do zwracania, trawienia i przechowywania w postaci miodu. W chłodne dni lub gdy brakuje innych źródeł pożywienia, dorosłe i larwalne pszczoły wykorzystują przechowywany miód jako pokarm.

Wychodząc z ula, żerująca pszczoła zbiera bogaty w cukier nektar kwiatowy, wysysając go przez trąbkę i umieszczając go w swoim proventriculus (żołądku miodowym lub zbożu), który leży na grzbiecie żołądka pokarmowego. Żołądek miodu zawiera około 40 mg nektaru, czyli mniej więcej 50% wagi pszczoły bez obciążenia, co może wymagać ponad tysiąca kwiatów i ponad godziny na wypełnienie. Nektar zwykle zaczyna się od zawartości wody od 70 do 80%. Enzymy ślinowe i białka z gruczołu gardłowego pszczoły są dodawane do nektaru, aby rozpocząć rozkład cukrów, lekko podnosząc zawartość wody. Następnie pszczoły zbierające wracają do ula, gdzie zwracają się i przekazują pszczołom nektar. Pszczoły ulowe wykorzystują następnie żołądki miodu do połykania i zwracania nektaru, tworząc wielokrotnie bąbelki między żuchwami, aż zostanie on częściowo strawiony. Pęcherzyki tworzą dużą powierzchnię na objętość, a część wody jest usuwana przez odparowanie. Enzymy trawienne pszczół hydrolizują sacharozę do mieszaniny glukozy i fruktozy oraz rozkładają inne skrobie i białka, zwiększając kwasowość.

Pszczoły pracują razem jako grupa podczas regurgitacji i trawienia nawet przez 20 minut, przekazując nektar od jednej pszczoły do ​​następnej, aż produkt dotrze do plastra miodu w jakości do przechowywania. Następnie umieszcza się go w komórkach o strukturze plastra miodu i pozostawia niezamknięty, gdy nadal ma wysoką zawartość wody (około 50 do 70%) i naturalne drożdże, które bez kontroli powodowałyby fermentację cukrów w nowo powstałym miodzie. Pszczoły są jednymi z nielicznych owadów, które mogą wytwarzać duże ilości ciepła ciała, a pszczoły uliczne stale regulują temperaturę ula, ogrzewając swoje ciała lub chłodząc parowaniem wody, aby utrzymać dość stałą temperaturę około 35 ° C (95 ° C). F) w magazynach miodu. Proces ten trwa, gdy pszczoły ulowe bez przerwy trzepoczą skrzydłami, aby zapewnić cyrkulację powietrza i odparowanie wody z miodu do około 18%, podnosząc stężenie cukru poza punkt nasycenia i zapobiegając fermentacji. Następnie pszczoły pokrywają komórki woskiem, aby je uszczelnić. Po usunięciu z ula przez pszczelarza miód ma długi okres przydatności do spożycia i nie fermentuje, jeśli jest odpowiednio zamknięty.

Wiele gatunków os, takich jak Brachygastra lecheguana i Brachygastra mellifica, które występują w Ameryce Południowej i Środkowej, żywią się nektarem i produkują miód.

Niektóre osy, takie jak Polistes versicolor, spożywają miód, naprzemiennie żerując na pyłku w połowie swojego cyklu życia i karmiąc się miodem, który może lepiej zaspokoić ich potrzeby energetyczne.

Miód zbierany jest z rodzin dzikich pszczół lub z udomowionych uli. Średnio ul produkuje około 65 funtów (29 kg) miodu rocznie. Gniazda dzikich pszczół są czasami lokalizowane przez podążanie za ptakiem miodowoda.

Aby bezpiecznie zbierać miód z ula, pszczelarze zwykle uspokajają pszczoły za pomocą palacza pszczół. Dym wyzwala instynkt żywieniowy (próbę uratowania zasobów ula przed możliwym pożarem), czyniąc je mniej agresywnymi i przesłania feromony, których pszczoły używają do komunikacji. Plaster miodu wyjmuje się z ula, a miód można z niego wydobyć albo przez zgniatanie, albo za pomocą miodarki. Miód jest następnie zwykle filtrowany, aby usunąć wosk pszczeli i inne zanieczyszczenia.

Przed wynalezieniem wyjmowanych ramek często poświęcano rodziny pszczół, aby przeprowadzić zbiory. Kombajn zbierał cały dostępny miód i następnej wiosny wymienił całą kolonię. Od czasu wynalezienia wyjmowanych ramek zasady hodowli doprowadziły większość pszczelarzy do zapewnienia, że ​​ich pszczoły mają wystarczającą ilość zapasów, aby przetrwać zimę, albo pozostawiając trochę miodu w ulu, albo dostarczając rodzinie substytut miodu, taki jak woda z cukrem lub krystaliczny cukier (często w postaci „cukierków”). Ilość pożywienia niezbędna do przetrwania zimy zależy od różnorodności pszczół oraz długości i dotkliwości lokalnych zim.

Dzikie lub domowe źródła miodu przyciągają wiele gatunków zwierząt.

Sto gramów miodu dostarcza około 304 kilokalorii bez znaczących ilości niezbędnych składników odżywczych. Złożony w 17% z wody i 82% z węglowodanów, miód ma niską zawartość tłuszczu, błonnika pokarmowego i białka.

W tym clipart możesz pobrać darmowe obrazy PNG przedstawiające miód, miód obraz PNG do pobrania za darmo