Een dolk is een mes met een zeer scherpe punt en een of twee scherpe randen, typisch ontworpen of in staat om te worden gebruikt als stuw- of steekwapen. Daggers zijn door de hele menselijke ervaring gebruikt voor confrontaties met gevechten van dichtbij, en veel culturen hebben versierde dolken gebruikt in rituele en ceremoniële contexten. De kenmerkende vorm en het historische gebruik van de dolk hebben hem iconisch en symbolisch gemaakt. Een dolk in moderne zin is een wapen dat is ontworpen voor gevechten in de buurt of zelfverdediging; door zijn gebruik in historische wapenassemblages heeft het associaties met mannelijkheid en martialiteit. Tweesnijdende messen spelen echter verschillende soorten rollen in verschillende sociale contexten. In sommige culturen zijn ze geen wapen of gereedschap, maar een krachtig symbool van mannelijkheid; in andere zijn het rituele objecten die worden gebruikt bij lichaamsaanpassingen zoals besnijdenis.

Een grote verscheidenheid aan stuwmessen is beschreven als dolken, waaronder messen met slechts één snijkant, zoals de Europese rondeldolk of de Perzische pesh-kabz, of, in sommige gevallen, helemaal geen snijkant, zoals de stiletto van de Renaissance. In de meeste contexten heeft een dolk de afgelopen honderd jaar echter bepaalde definieerbare kenmerken, waaronder een kort mes met een scherp taps toelopende punt, een centrale rug of voller, en meestal twee snijkanten die over de volledige lengte van het mes zijn geslepen, of bijna zo. De meeste dolken hebben ook een volledige pareerstang om te voorkomen dat de hand naar voren rijdt op de geslepen mesranden.

Dolken zijn voornamelijk wapens, dus de messenwetgeving beperkt op veel plaatsen hun productie, verkoop, bezit, transport of gebruik.

De vroegste dolken waren in neolithische tijden gemaakt van materialen zoals vuursteen, ivoor of bot.

Koperen dolken verschenen voor het eerst in de vroege bronstijd, in het 3e millennium voor Christus, en koperen dolken uit het vroege Minoïsche III (2400-2000 voor Christus) werden teruggevonden in Knossos.

In het oude Egypte werden dolken meestal gemaakt van koper of brons, terwijl royalty's gouden wapens hadden. Althans sinds het pre-dynastieke Egypte, (ca. 3100 v.Chr.), Werden dolken versierd als ceremoniële objecten met gouden handvatten en later nog meer sierlijke en gevarieerde constructie. Een vroege zilveren dolk werd teruggevonden met een hoofdnerfontwerp. De opening van het graf van Toetanchamon in 1924 onthulde twee dolken, één met een gouden mes en één van gesmolten ijzer. Er wordt aangenomen dat mummies van de Elfde Dynastie begraven waren met bronzen sabels; en er is een bronzen dolk van Thut-mes III. (Achttiende dynastie), circa B.C. 1600. Zo laat als Mene-ptah II. van de negentiende dynastie (1300 v.Chr.), we lezen het in de lijst van zijn buit, na de slag bij Prosopis, van bronzen harnassen, zwaarden en dolken.

De ijzerproductie begon pas in 1200 voor Christus, en ijzererts werd niet gevonden in Egypte, waardoor de ijzeren dolk zeldzaam was, en de context suggereert dat de ijzeren dolk werd gewaardeerd op een niveau dat gelijk was aan dat van zijn ceremoniële gouden tegenhanger. Deze feiten en de samenstelling van de dolk suggereerden al lang een meteoritische oorsprong, maar het bewijs voor de meteoritische oorsprong was pas in juni 2016 volledig overtuigend, toen onderzoekers die röntgenfluorescentiespectrometrie gebruikten, vergelijkbare hoeveelheden metalen bevestigden (ijzer, 10% nikkel, en 0,6% kobalt) in een meteoriet ontdekt in het gebied, afgezet door een oude meteorenregen.

Een van de vroegste objecten gemaakt van gesmolten ijzer is een dolk die dateert van vóór 2000 voor Christus, gevonden in een context die suggereert dat het werd behandeld als een siervoorwerp van grote waarde. Gevonden in een koninklijke tombe van Hattic uit ongeveer 2500 voor Christus, in Alaca H? Y? K in het noorden van Anatolië, heeft de dolk een smeedijzeren blad en een gouden handvat.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Dagger PNG-afbeeldingen gratis downloaden