Gratis download PNG-afbeelding： Stethoscoop PNG Transparante HD-foto, stethoscoopachtergrond PNG

De stethoscoop is een akoestisch medisch apparaat voor auscultatie of het luisteren naar de interne geluiden van een dier of menselijk lichaam. Het heeft meestal een kleine schijfvormige resonator die tegen de huid wordt geplaatst en een of twee buizen die zijn verbonden met twee oorstukken. Een stethoscoop kan worden gebruikt om naar de geluiden van het hart, de longen of darmen te luisteren, evenals naar de bloedstroom in slagaders en aders. In combinatie met een handmatige bloeddrukmeter wordt het vaak gebruikt bij het meten van de bloeddruk.

Minder vaak worden "mechanische stethoscopen", uitgerust met staafvormige borststukken, gebruikt om naar interne geluiden van machines te luisteren (bijvoorbeeld geluiden en trillingen van versleten kogellagers), zoals het diagnosticeren van een defecte automotor door naar de geluiden te luisteren van de interne delen. Stethoscopen kunnen ook worden gebruikt om wetenschappelijke vacuümkamers te controleren op lekken en voor verschillende andere kleinschalige akoestische bewakingstaken.

Een stethoscoop die auscultatoire geluiden intensiveert, wordt een fonendoscoop genoemd.

De stethoscoop is in 1816 in Frankrijk uitgevonden door René Laennec in het Necker-Enfants Malades-ziekenhuis in Parijs. Het bestond uit een houten buis en was mono. Laennec vond de stethoscoop uit omdat hij het niet prettig vond om zijn oor rechtstreeks op de borst van een vrouw te plaatsen om naar haar hart te luisteren.: 186 Hij merkte op dat een opgerold stuk papier, geplaatst tussen de borst van de patiënt en zijn oor, hartgeluiden kon versterken zonder fysieke contact. Het apparaat van Laennec leek op de gewone oortrompet, een historische vorm van gehoorapparaat; inderdaad was zijn uitvinding qua structuur en functie bijna niet te onderscheiden van de trompet, die gewoonlijk een "microfoon" werd genoemd. Laennec noemde zijn apparaat de "stethoscoop" (stetho- + -scope, "borstkijker"), en hij noemde het gebruik "mediate auscultation", omdat het auscultatie was met een tussenproduct tussen het lichaam van de patiënt en het oor van de arts. (Tegenwoordig duidt het woord auscultatie op al dat luisteren, al dan niet bemiddelen.) De eerste flexibele stethoscoop van welke soort dan ook kan een binauraal instrument zijn geweest met scharnierende gewrichten, niet erg duidelijk beschreven in 1829. In 1840 beschreef Golding Bird een stethoscoop die hij had gebruikt met een flexibele buis. Bird was de eerste die een beschrijving van een dergelijke stethoscoop publiceerde, maar hij merkte in zijn paper het eerdere bestaan ​​op van een eerder ontwerp (waarvan hij dacht dat het weinig nut had) dat hij beschreef als de slangoor-trompet. Bird's stethoscoop had één oortje.

In 1851 vond de Ierse arts Arthur Leared een binaurale stethoscoop uit en in 1852 perfectioneerde George Philip Cammann het ontwerp van het stethoscoopinstrument (dat beide oren gebruikte) voor commerciële productie, wat sindsdien de standaard is geworden. Cammann schreef ook een belangrijke verhandeling over diagnose door auscultatie, die de verfijnde binaurale stethoscoop mogelijk maakte. Tegen 1873 waren er beschrijvingen van een differentiële stethoscoop die verbinding kon maken met enigszins verschillende locaties om een ​​licht stereo-effect te creëren, hoewel dit in de klinische praktijk geen standaardinstrument werd.

Somerville Scott Alison beschreef zijn uitvinding van de stethofoon bij de Royal Society in 1858; de stethofoon had twee afzonderlijke bellen, waardoor de gebruiker geluiden kon horen en vergelijken die afkomstig waren van twee afzonderlijke locaties. Dit werd gebruikt om definitieve studies uit te voeren naar binauraal gehoor en auditieve verwerking die geavanceerde kennis van geluidslokalisatie voortbrachten en uiteindelijk leidde tot begrip van binaurale fusie.

De medisch historicus Jacalyn Duffin heeft betoogd dat de uitvinding van de stethoscoop een belangrijke stap was in de herdefiniëring van ziekte van een bundel van symptomen tot het huidige gevoel van een ziekte als een probleem met een anatomisch systeem, zelfs als er geen merkbare symptomen zijn . Deze herconceptualisatie vond gedeeltelijk plaats, stelt Duffin, omdat er vóór de stethoscopen geen niet-dodelijke instrumenten waren om de interne anatomie te onderzoeken.

Rappaport en Sprague ontwierpen in de jaren veertig een nieuwe stethoscoop, die de standaard werd voor het meten van andere stethoscopen, bestaande uit twee zijden, waarvan er één wordt gebruikt voor het ademhalingssysteem en de andere voor het cardiovasculaire systeem. De Rappaport-Sprague is later gemaakt door Hewlett-Packard. De divisie medische producten van HP werd opgesplitst als onderdeel van Agilent Technologies, Inc., waar het Agilent Healthcare werd. Agilent Healthcare werd gekocht door Philips, dat Philips Medical Systems werd, voordat de originele $ 300, originele Rappaport-Sprague-stethoscoop in ca. 300 noten werd verlaten. 2004, samen met het merk Philips (vervaardigd door Andromed, Montreal, Canada), een elektronisch stethoscoopmodel. De stethoscoop van het Rappaport-Sprague-model was zwaar en kort (18–24 in (46–61 cm)) met een verouderd uiterlijk dat herkenbaar was aan hun twee grote onafhankelijke latexrubberen buizen die een zichtbaar bladveer-verbonden paar tegenover elkaar liggend F-vormig chroom met elkaar verbinden -plated binaurale oorbuizen van messing met een borststuk met dubbele kop.

Stethoscopen zijn een symbool van gezondheidswerkers. Zorgverleners worden vaak gezien of afgebeeld met een stethoscoop om de nek. Een onderzoekspaper uit 2012 beweerde dat de stethoscoop, in vergelijking met andere medische apparatuur, de grootste positieve impact had op de waargenomen betrouwbaarheid van de beoefenaar die ermee werd gezien.

De heersende meningen over het nut van de stethoscoop in de huidige klinische praktijk variëren afhankelijk van de medische specialiteit. Studies hebben aangetoond dat auscultatievaardigheid (d.w.z. het vermogen om een ​​diagnose te stellen op basis van wat met een stethoscoop wordt gehoord) al geruime tijd afneemt, zodat sommige medische opvoeders eraan werken om deze te herstellen.

In de huisartspraktijk wordt de traditionele bloeddrukmeting met behulp van een mechanische bloeddrukmeter met opblaasbare manchet en stethoscoop geleidelijk vervangen door geautomatiseerde bloeddrukmeters.

Stethoscopen hebben meestal rubberen oorstukken, die het comfort bevorderen en een afdichting met het oor creëren, waardoor de akoestische functie van het apparaat wordt verbeterd. Stethoscopen kunnen worden aangepast door de standaard oorstukken te vervangen door gegoten versies, die het comfort en de overdracht van geluid verbeteren. Gegoten oorstukken kunnen door een audioloog worden gegoten of door een stethoscoopgebruiker uit een kit worden gemaakt.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Stethoscoop PNG-afbeeldingen gratis downloaden