Gratis download PNG-afbeelding： png Fotoafbeelding Aikido gratis download, Aikido HD png achtergrondafbeelding

Aikido is een moderne Japanse krijgskunst ontwikkeld door Morihei Ueshiba als een synthese van zijn krijgsstudies, filosofie en religieuze overtuigingen. Het doel van Ueshiba was om een ​​kunst te creëren die beoefenaars konden gebruiken om zichzelf te verdedigen en tegelijkertijd hun aanvaller tegen letsel te beschermen. Aikido wordt vaak vertaald als "de weg van het verenigen van (met) levensenergie" of als "de weg van een harmonieuze geest".

Aikido is gemaakt door Morihei Ueshiba, door sommige aikido-beoefenaars aangeduid als? Sensei (Grote Leraar). De term aikido werd in de twintigste eeuw bedacht. Ueshiba zag aikido niet alleen als de synthese van zijn krijgstraining, maar ook als een uitdrukking van zijn persoonlijke filosofie van universele vrede en verzoening. Tijdens het leven van Ueshiba en tot op de dag van vandaag is aikido geëvolueerd van de aiki die Ueshiba bestudeerde tot een verscheidenheid aan uitdrukkingen van krijgskunstenaars over de hele wereld.

Ueshiba ontwikkelde aikido voornamelijk tijdens de late jaren 1920 tot en met de jaren 1930 door de synthese van de oudere vechtsporten die hij had bestudeerd. De belangrijkste vechtsport waaruit aikido voortkomt, is Daiti-ryi aiki-jijutsu, die Ueshiba rechtstreeks bestudeerde bij Takeda Sikaku, de herleefder van die kunst. Bovendien is het bekend dat Ueshiba Tenjin Shin'y-ry heeft bestudeerd met Tozawa Tokusaburi in Tokyo in 1901, Gotiha Yagyi Shingan-ryi onder Nakai Masakatsu in Sakai van 1903 tot 1908 en judo met Kiyoichi Takagi in Tanabe in 1911.

De kunst van Daiti-ryi is de belangrijkste technische invloed op aikido. Naast het met lege handen werpen en gewrichtsvergrendelingstechnieken, nam Ueshiba trainingsbewegingen op met wapens, zoals die voor de speer (yari), korte staf en misschien de bajonet. Aikido ontleent echter veel van zijn technische structuur aan de kunst van het zwaardvechten (kenjutsu).

Is Ueshiba naar Hokkaid verhuisd? in 1912, en begon te studeren onder Takeda Sokaku in 1915. Zijn officiële associatie met Dait? -ry? duurde tot 1937. In de tweede helft van die periode was Ueshiba echter al begonnen afstand te nemen van Takeda en de Daiti-ry. In die tijd verwees Ueshiba naar zijn krijgskunst als "Aiki Budi". Het is onduidelijk wanneer Ueshiba de naam "aikido" begon te gebruiken, maar het werd de officiële naam van de kunst in 1942 toen de Greater Japan Martial Virtue Society (Dai Nippon Butoku Kai) betrokken was bij een door de overheid gesponsorde reorganisatie en centralisatie van de Japanse krijgshaftigheid kunsten.

Bij aikido zijn er, zoals in vrijwel alle Japanse vechtsporten, zowel fysieke als mentale aspecten van training. De fysieke training in aikido is divers en omvat zowel algemene fysieke fitheid en conditionering, als specifieke technieken. Omdat een aanzienlijk deel van elk aikido-curriculum uit worpen bestaat, leren beginners hoe ze veilig kunnen vallen of rollen. De specifieke aanvalstechnieken omvatten zowel stakingen als grijpers; de technieken voor verdediging bestaan ​​uit worpen en pinnen. Nadat basistechnieken zijn geleerd, bestuderen studenten freestyle-verdediging tegen meerdere tegenstanders en technieken met wapens.

Lichamelijke trainingsdoelen die worden nagestreefd in combinatie met aikido zijn onder meer gecontroleerde ontspanning, correcte beweging van gewrichten zoals heupen en schouders, flexibiliteit en uithoudingsvermogen, met minder nadruk op krachttraining. Bij aikido komen duwende of uitrekkende bewegingen veel vaker voor dan trekkende of samentrekkende bewegingen. Dit onderscheid kan worden toegepast op algemene fitnessdoelen voor de aikido-beoefenaar.

Bij aikido zijn specifieke spieren of spiergroepen niet geïsoleerd en werken ze om de tonus, massa of kracht te verbeteren. Aikido-gerelateerde training benadrukt het gebruik van gecoördineerde beweging en balans van het hele lichaam, vergelijkbaar met yoga of pilates. Veel dojo's beginnen bijvoorbeeld elke les met opwarmingsoefeningen, waaronder rekoefeningen en ukemi (break-falls).

De meest voorkomende kritiek op aikido is dat het lijdt aan een gebrek aan realisme in training. De aanvallen van uke (en waartegen tori zich moet verdedigen) zijn bekritiseerd als zijnde "zwak", "slordig" en "weinig meer dan karikaturen van een aanval". Zwakke aanvallen van uke zorgen voor een geconditioneerde reactie van tori en resulteren in onderontwikkeling van de vaardigheden die nodig zijn voor de veilige en effectieve praktijk van beide partners. Om dit tegen te gaan, laten sommige stijlen studenten toe om in de loop van de tijd minder volgzaam te worden, maar, in overeenstemming met de kernfilosofieën, is dit nadat ze blijk hebben gegeven van bekwaamheid in het kunnen beschermen van zichzelf en hun trainingspartners. Shodokan Aikido pakt het probleem aan door te oefenen in een competitief formaat. Over dergelijke aanpassingen wordt gediscussieerd tussen stijlen, waarbij sommigen beweren dat het niet nodig is om hun methoden aan te passen omdat de kritiek niet gerechtvaardigd is, of omdat ze niet trainen voor zelfverdediging of om effectiviteit te bestrijden, maar om spirituele, fitness- of andere redenen.

Een andere kritiek heeft betrekking op de verschuiving in trainingsfocus na het einde van de afzondering van Ueshiba in Iwama van 1942 tot het midden van de jaren vijftig, omdat hij steeds meer de spirituele en filosofische aspecten van aikido benadrukte. Als gevolg hiervan werden stakingen op vitale punten door tori, invoer (irimi) en initiatie van technieken door tori, het onderscheid tussen omote (voorkant) en ura (achterkant) technieken, en het gebruik van wapens, werden allemaal benadrukt of geëlimineerd uit de praktijk. Sommige Aikido-beoefenaars zijn van mening dat een gebrek aan training op deze gebieden leidt tot een algemeen verlies aan effectiviteit.

Omgekeerd krijgen sommige stijlen van aikido kritiek omdat ze niet genoeg belang hechten aan de spirituele praktijken die door Ueshiba worden benadrukt. Volgens Minoru Shibata van Aikido Journal was "O-Sensei's aikido geen voortzetting en uitbreiding van het oude en heeft het een duidelijke discontinuïteit met martiale en filosofische concepten uit het verleden." Dat wil zeggen dat aikido-beoefenaars die zich richten op de wortels van aikido in traditionele jujutsu of kenjutsu, afwijken van wat Ueshiba leerde. Zulke critici dringen er bij beoefenaars op aan de bewering te omarmen dat "[Ueshiba's] transcendentie naar de spirituele en universele realiteit de fundamenten waren van het paradigma dat hij demonstreerde".

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Aikido PNG-afbeeldingen gratis downloaden