Gratis download PNG-afbeelding： Ketchup PNG transparante afbeelding, Ketchup transparante afbeelding

Ketchup, ook bekend als catsup, ketsup, rode saus en tomatensaus, is een saus die wordt gebruikt als kruiderij. Oorspronkelijk gebruikten recepten onder andere eiwitten, champignons, oesters, druiven, mosselen of walnoten, maar nu verwijst de ongewijzigde term meestal naar tomatenketchup.

Ketchup is een zoete en pittige saus die nu typisch wordt gemaakt van tomaten, suiker en azijn, met diverse kruiden en specerijen. De specifieke kruiden en smaken variëren, maar bevatten gewoonlijk uien, piment, koriander, kruidnagel, komijn, knoflook en mosterd, en soms ook selderij, kaneel of gember.

De marktleider in de Verenigde Staten (marktaandeel 60%) en Verenigd Koninkrijk (82%) is Heinz. Hunt's heeft het op één na grootste aandeel van de Amerikaanse markt met minder dan 20%. In een groot deel van het VK, Australië en Nieuw-Zeeland staat ketchup ook bekend als "tomatensaus" (een term die elders in de wereld een versere pastasaus betekent) of "rode saus" (vooral in Wales).

Tomatenketchup wordt meestal gebruikt als smaakmaker bij gerechten die meestal warm worden geserveerd en die gebakken of vettig kunnen zijn: frites, hamburgers, hotdogs, kipfilet, tater tots, warme sandwiches, vleespastei, gekookte eieren en gegrild of gebakken vlees. Ketchup wordt soms gebruikt als basis voor of als ingrediënt in andere sauzen en dressings, en de smaak kan worden gerepliceerd als een additief aroma voor snacks zoals chips.

Er zijn veel varianten van ketchup gemaakt, maar de versie op tomatenbasis verscheen pas ongeveer een eeuw later na andere typen. Een vroeg recept voor "Tomata Catsup" uit 1817 heeft nog steeds de ansjovis die de afkomst van de vissaus verraden:

Halverwege de jaren 1850 waren de ansjovis gevallen.

James Mease publiceerde in 1812 nog een recept. In 1824 verscheen een ketchuprecept met tomaten in The Virginia Housewife (een invloedrijk 19e-eeuws kookboek geschreven door Mary Randolph, de neef van Thomas Jefferson). Amerikaanse koks begonnen ook ketchup te zoeten in de 19e eeuw.

Naarmate de eeuw vorderde, begon tomatenketchup in populariteit toe te nemen in de Verenigde Staten. Ketchup was populair lang voordat verse tomaten er waren. Mensen aarzelden minder om tomaten te eten als onderdeel van een sterk verwerkt product dat was gekookt en doordrenkt met azijn en kruiden.

Tomatenketchup werd lokaal verkocht door boeren. Jonas Yerkes wordt gecrediteerd als de eerste Amerikaan die tomatenketchup in een fles verkoopt. Tegen 1837 had hij de kruiderij nationaal geproduceerd en gedistribueerd. Kort daarna volgden andere bedrijven. F. & J. Heinz lanceerden hun tomatenketchup in 1876. Er werd reclame gemaakt voor Heinz tomatenketchup: "Gezegende opluchting voor moeder en de andere vrouwen in het huishouden!", Een slogan die zinspeelde op het langdurige en zware proces dat nodig is om tomatenketchup te produceren in het thuis. Met industriële ketchupproductie en een behoefte aan betere conservering was er een grote toename van suiker in ketchup, wat leidde tot onze moderne zoetzure formule. In Australië werd pas in de late 19e eeuw suiker toegevoegd aan tomatensaus, aanvankelijk in kleine hoeveelheden, maar tegenwoordig bevat het net zoveel als Amerikaanse ketchup en verschilde het in vroege recepten alleen in de verhoudingen van tomaten, zout en azijn.

The Webster's Dictionary of 1913 definieerde "catchup" als: "tafelsaus gemaakt van champignons, tomaten, walnoten, enz. [Ook geschreven als ketchup]."

Moderne ketchup ontstond in de vroege jaren van de 20e eeuw, uit een debat over het gebruik van natriumbenzoaat als conserveermiddel in specerijen. Harvey W. Wiley, de "vader" van de Amerikaanse Food and Drug Administration, daagde de veiligheid van benzoaat uit, dat in de Pure Food and Drug Act van 1906 werd verboden. Ondernemers, waaronder Henry J. Heinz, volgden een alternatief recept dat de noodzaak van dat conserveermiddel overbodig maakte. Katherine Bitting, een microbotanist die voor het Amerikaanse ministerie van landbouw werkt, deed onderzoek dat in 1909 bewees dat het verhogen van het suiker- en azijngehalte van het product bederf zou voorkomen zonder het gebruik van kunstmatige conserveermiddelen. Ze werd bijgestaan ​​door haar man, Arvil Bitting, een ambtenaar bij dat bureau.

Voorafgaand aan Heinz (en zijn mede-innovators) waren commerciële tomatenketchups uit die tijd waterig en dun, mede door het gebruik van onrijpe tomaten, die weinig pectine bevatten. Ze hadden minder azijn dan moderne ketchups; door rijpe tomaten te pekelen werd de behoefte aan benzoaat geëlimineerd zonder bederf of aantasting van de smaak. Maar de veranderingen die gedreven werden door de wens om benzoaat te elimineren, veroorzaakten ook veranderingen [verduidelijking nodig] die volgens sommige experts (zoals Andrew F. Smith) essentieel waren voor de vestiging van tomatenketchup als de dominante Amerikaanse kruiderij.

Verse tomaten die in een tomatenverwerkingsfabriek worden ontvangen, kunnen worden omgezet in een verscheidenheid aan verschillende producten, waaronder ketchup. Het proces begint met het wassen van de tomaten om vóór de verwerking al het buitenste vuil en vreemde stoffen van de schil te verwijderen. Bij inspectie worden beschadigde, bedorven of ongewenste tomaten handmatig gesorteerd. Tomaten worden meestal tijdens de voorbereidende fasen met water vervoerd om kneuzingen te voorkomen.

Nadat ze zijn gesorteerd, gewassen en in stukjes gesneden, gaan ze over in grote stalen vaten voor conservering / voorkoken en ook om bacteriën te vernietigen die schadelijk zouden kunnen zijn voor de rest van de verwerkingsperiode en voor de consument na productie. Het sap wordt eruit gehaald door een sapextractiesysteem. De buitenste schil, het zaad, de stengel en de vezels van fruit zouden worden gescheiden van de vloeistof in een proces dat bekend staat als pulpen. Eenmaal gescheiden, worden het sap en de pulp van de tomaat gefilterd en verwerkt tot ketchup. Een meer gladde ketchup-consistentie wordt bereikt door meer te filteren en screenen, waardoor overtollige pulp wordt verwijderd.

Ketchup-verwerking omvat het toevoegen van extra ingrediënten, koken, meer zeven en filteren, luchtverwijdering, verpakking en koeling.

Na sapfiltratie worden extra ingrediënten aan het mengsel toegevoegd om de gewenste smaak en consistentie te bereiken. Enkele van de belangrijkste ingrediënten die worden gebruikt om ketchup te maken, zijn zoetstoffen, azijn, zout en kruiden en smaakstoffen. Deze toevoegingen worden meestal later in het proces geïntegreerd, behalve enkele kruiden die aan het begin zijn toegevoegd. Gedurende het hele proces moet de temperatuur consistent worden bewaakt om ervoor te zorgen dat alle ingrediënten worden toegevoegd en op de juiste manier worden opgenomen. Vervolgens wordt de lucht verwijderd om oxidatie te voorkomen, de juiste kleur te behouden en de groei van ongewenste bacteriën te remmen. Voordat de ketchup wordt verpakt, wordt hij verwarmd tot ongeveer 190 ° F (88 ° C) om besmetting te voorkomen.

Na het verpakken worden de flessen onmiddellijk verzegeld om de versheid te behouden en de houdbaarheid van het product te behouden. De laatste stap is het afkoelen van het product via koude lucht of water om de smaak te behouden.

Verschillende fabrikanten zullen hun producten dienovereenkomstig labelen met alle noodzakelijke voedings- en andere juridische informatie zoals vereist.

In deze clipart kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Ketchup PNG-afbeeldingen gratis downloaden