Kauwgom is een zachte, samenhangende stof die is ontworpen om op te kauwen zonder te worden ingeslikt. Moderne kauwgom bestaat uit gombasis, zoetstoffen, weekmakers / weekmakers, smaakstoffen, kleuren en typisch een harde of poedervormige polyolcoating. [1] De textuur doet denken aan rubber vanwege de fysisch-chemische eigenschappen van de componenten polymeer, weekmaker en hars, die bijdragen aan de elastische, plastic, kleverige, taaie eigenschappen.

De culturele traditie van kauwgom lijkt zich te hebben ontwikkeld door een convergerend evolutieproces, aangezien sporen van deze gewoonte afzonderlijk zijn ontstaan ​​in veel van de vroege beschavingen. Elk van de vroege voorlopers van kauwgom was afgeleid van natuurlijke lokale groei in de regio en werd puur uit het instinctieve verlangen om te kauwen gekauwd. Vroege kauwers wilden niet noodzakelijkerwijs voedingswaarde halen uit hun kauwbare stoffen, maar zochten soms naar smaakstimuli en tandenreiniging of ademverfrissende eigenschappen. Kauwgom bestaat in vele vormen sinds het Neolithicum. 6000 jaar oude kauwgom gemaakt van berkenschors teer, met tandafdrukken, is gevonden in Kierikki in Finland. Aangenomen wordt dat het teer waaruit het tandvlees is gemaakt antiseptische eigenschappen en andere medicinale voordelen heeft. Het is chemisch vergelijkbaar met petroleumteer en is op deze manier anders dan de meeste andere vroege gom. De Azteken gebruikten, zoals de oude Maya's vóór hen, chicle, een natuurlijke boomgom, als basis voor het maken van een gomachtige substantie en om voorwerpen bij elkaar te houden bij dagelijks gebruik. Vormen van kauwgom werden ook gekauwd in het oude Griekenland. De oude Grieken kauwden mastiekgom, gemaakt van de hars van de mastiekboom. Mastiekgom, zoals berkenschors-teer, heeft antiseptische eigenschappen en wordt verondersteld te zijn gebruikt om de mondgezondheid te behouden. Zowel chicle als mastiek zijn boomharsen. Veel andere culturen hebben kauwgomachtige stoffen gemaakt van planten, grassen en harsen.

Hoewel kauwgom terug te voeren is op beschavingen over de hele wereld, vond de modernisering en commercialisering van dit product voornamelijk plaats in de Verenigde Staten. De Amerikaanse Indianen kauwden op hars gemaakt van het sap van sparren. De kolonisten uit New England namen deze praktijk over en in 1848 ontwikkelde en verkocht John B. Curtis de eerste commerciële kauwgom genaamd The State of Maine Pure Spruce Gum. Op deze manier herontdekte het geïndustrialiseerde Westen, na het vergeten van boomgom, kauwgom via de Eerste Amerikanen. Rond 1850 werd een gom gemaakt van paraffine, een aardolieproduct, ontwikkeld en overtrof al snel de populariteit van de sparrengom. Om dit vroege tandvlees zoeter te maken, gebruikte de kauwer vaak een bord met poedersuiker, waar ze de kauwgom herhaaldelijk in dompelden om de zoetheid te behouden. William Semple diende op 28 december 1869 een vroeg octrooi in op kauwgom, patentnummer 98.304.

In deze clipart kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Kauwgom PNG-afbeeldingen gratis downloaden