Secure Digital (SD) is een niet-vluchtig geheugenkaartformaat dat is ontwikkeld door de SD Card Association (SDA) voor gebruik in draagbare apparaten.

De standaard werd in augustus 1999 geïntroduceerd door gezamenlijke inspanningen van SanDisk, Panasonic (Matsushita Electric) en Toshiba als een verbetering ten opzichte van MultiMediaCards (MMC), en is de industriestandaard geworden. De drie bedrijven richtten SD-3C, LLC op, een bedrijf dat intellectuele eigendomsrechten in verband met SD-geheugenkaarten en SD-host- en ondersteunende producten in licentie geeft en afdwingt.

De bedrijven richtten in januari 2000 ook de SD Association (SDA) op, een non-profitorganisatie, om SD-kaartstandaarden te promoten en te creëren. SDA heeft vandaag ongeveer 1.000 aangesloten bedrijven. De SDA gebruikt verschillende handelsmerklogo's die eigendom zijn van en in licentie zijn gegeven door SD-3C om naleving van de specificaties af te dwingen en gebruikers te verzekeren van compatibiliteit.

Secure Digital omvat vijf kaartfamilies die beschikbaar zijn in drie verschillende formaten. De vijf families zijn de originele Standard-Capacity (SDSC), de High-Capacity (SDHC), de eXtended-Capacity (SDXC), de Ultra-Capacity (SDUC) en de SDIO, die invoer- / uitvoerfuncties combineert met gegevensopslag. De drie vormfactoren zijn het originele formaat, het mini-formaat en het micro-formaat. Elektrisch passieve adapters zorgen ervoor dat een kleinere kaart past en functioneert in een apparaat dat is gebouwd voor een grotere kaart. De kleine voetafdruk van de SD-kaart is een ideaal opslagmedium voor kleinere, dunnere en meer draagbare elektronische apparaten.

De snelheid van de SD-kaart wordt gewoonlijk beoordeeld op basis van de sequentiële lees- of schrijfsnelheid. Het sequentiële prestatieaspect is het meest relevant voor het opslaan en ophalen van grote bestanden (in verhouding tot interne blokgroottes in het flashgeheugen), zoals afbeeldingen en multimedia. Kleine gegevens (zoals bestandsnamen, formaten en tijdstempels) vallen onder de veel lagere snelheidslimiet van willekeurige toegang, wat in sommige gevallen de beperkende factor kan zijn.

Bij vroege SD-kaarten specificeerden enkele kaartfabrikanten de snelheid als een "keer" -beoordeling, waarbij de gemiddelde snelheid van het lezen van gegevens werd vergeleken met die van het originele cd-rom-station. Dit werd vervangen door de Speed ​​Class Rating, die een minimumtarief garandeert waarmee gegevens naar de kaart kunnen worden geschreven.

De nieuwere SD-kaartfamilies verbeteren de kaartsnelheid door de bussnelheid te verhogen (de frequentie van het kloksignaal dat informatie in en uit de kaart strooit). Wat de bussnelheid ook is, de kaart kan aan de host signaleren dat hij "bezet" is totdat een lees- of schrijfbewerking is voltooid. Naleving van een hogere snelheidsclassificatie is een garantie dat de kaart het gebruik van de indicatie "bezet" beperkt.

Op deze pagina kunt u gratis PNG-afbeeldingen downloaden: Secure Digital PNG, SD-kaart PNG-afbeeldingen gratis downloaden