هواپیمای جنگنده یک هواپیمای نظامی است که در درجه اول برای نبردهای هوایی به هوا با سایر هواپیماها طراحی شده است ، برخلاف بمب افکن ها و هواپیماهای حمله ای که ماموریت اصلی آن حمله به اهداف زمینی است. از ویژگی های بارز یک جنگنده سرعت ، مانور پذیری آن و اندازه کوچک نسبت به سایر هواپیماهای جنگی است.

بسیاری از مبارزان از قابلیت حمله زمینی ثانویه برخوردار هستند ، و برخی دیگر به عنوان جنگنده های بمب افکن دو منظوره طراحی شده اند. اغلب هواپیماهایی که تعریف استاندارد را برآورده نمی کنند ، جنگنده خوانده می شوند. این ممکن است به دلایل امنیتی سیاسی یا ملی ، به اهداف تبلیغاتی یا دلایل دیگر باشد.

هدف اصلی یک جنگنده برقراری برتری هوا بر میدان جنگ است. از زمان جنگ جهانی اول ، دستیابی و حفظ برتری هوا برای پیروزی در جنگ متعارف ضروری قلمداد شده است. موفقیت و یا عدم موفقیت تلاش های متخاصم برای به دست آوردن برتری هوایی ، به عوامل مختلفی از جمله مهارت خلبانان آن ، صحت تاکتیکی دکترین آن برای استقرار جنگجویان خود و تعداد و عملکرد آن مبارزان بستگی دارد. به دلیل اهمیت برتری هوا ، از همان اوایل جنگ هوایی نیروهای مسلح دائماً در توسعه جنگجویان برتر از نظر فناوری و استقرار این جنگنده ها در تعداد بیشتری رقابت کرده اند و میدان دادن به یک ناوگان جنگنده مناسب ، بخش قابل توجهی از بودجه های دفاعی مدرن را مصرف می کند. نیروهای مسلح.

کلمه "جنگنده" اصطلاح رسمی انگلیسی زبان برای چنین هواپیماهایی نشد تا اینکه پس از جنگ جهانی اول در هواپیماهای پرواز سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی رویال این هواپیماها در اوایل دهه 1920 به عنوان "پیشاهنگ" شناخته می شدند. ارتش آمریكا جنگجویان خود را از سال 1916 تا اواخر دهه 1940 هواپیماهای "تعقیب" خواند. در اکثر زبانها یک هواپیمای جنگنده به عنوان یک شکارچی یا هواپیمای شکارچی شناخته می شود (avion de chasse ، Jagdflugzeuge ، avi n n caza و غیره). استثنائات عبارتند از روسی ، که در آن یک جنگنده "екребитель" (تلفظ "istrebitel") است ، به معنی "نابودگر" و عبری که در آن "matose krav" (به معنای واقعی کلمه "هواپیمای نبرد") است.

به عنوان بخشی از نامگذاری نظامی ، نامه ای اغلب برای انواع هواپیماها برای نشان دادن استفاده از آنها ، همراه با تعدادی برای مشخص کردن هواپیمای خاص اختصاص می یابد. حروف استفاده شده برای تعیین یک جنگنده در کشورهای مختلف متفاوت است - در دنیای انگلیسی زبان ، "F" اکنون برای نشان دادن یک جنگنده استفاده می شود (به عنوان مثال Lockheed Martin F-35 Lightning II یا Supermarine Spitfire F.22) ، هرچند که در تعقیب باشید. نامگذاری در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت ، آنها انواع "P" بودند (به عنوان مثال Curtiss P-40 Warhawk). در روسیه از "من" استفاده شد (Polikarpov I-16) ، در حالی که فرانسوی ها همچنان از "C" استفاده می کنند.

اگرچه اصطلاح "جنگنده" هواپیماهایی را که برای شلیک هواپیماهای دیگر طراحی شده اند ، مشخص می کند ، چنین طرح هایی معمولاً به عنوان جنگنده های چند منظوره ، بمب افکن ها ، جنگنده های اعتصابی و گاهی اوقات سبکتر و جنگنده تر به اندازه هواپیماهای حمله زمینی نیز مفید هستند. این همیشه اتفاق افتاده است ، به عنوان مثال ، شتر سوپویث و سایر "پیشاهنگان جنگ" جنگ جهانی اول کارهای زیادی را در زمینه حمله زمینی انجام دادند. در جنگ جهانی دوم ، USAAF و RAF غالباً طرفداران جنگنده ها را نسبت به بمب افکن های اختصاصی یا بمب افکن های غواصی مورد علاقه خود قرار می دادند ، و انواع دیگری از جمله جمهوری P-47 Thunderbolt و Hawker Hurricane که دیگر به عنوان رزمنده های هوایی رقابت نمی کردند ، به حمله زمینی رها شدند. هواپیماهای متعددی مانند F-111 و F-117 ، گرچه آنها به دلیل سیاسی یا دلایل دیگری توانایی جنگنده را نداشته اند ، اماکن جنگنده دریافت کرده اند. نوع F-111B در ابتدا برای نقش جنگنده با نیروی دریایی ایالات متحده در نظر گرفته شده بود ، اما لغو شد. این مبهم بودن به دنبال استفاده از جنگجویان از نخستین روزهای خود برای عملیات "حمله" یا "اعتصاب" بر علیه اهداف زمینی با استفاده از قدم زدن یا رها کردن بمب های کوچک و شمعها است. جنگنده های چند منظوره چند منظوره مانند McDonnell Douglas F / A-18 Hornet گزینه ای ارزان تر از داشتن طیف وسیعی از انواع هواپیماهای تخصصی است.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: هواپیماهای جنگنده جت تصاویر PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید