اجاق گاز اجاق گاز است که توسط گازهای قابل احتراق مانند سینگاها ، گاز طبیعی ، پروپان ، بوتان ، گاز مایع مایع یا سایر گازهای قابل اشتعال سوخت رسانی می شود. قبل از ظهور گاز ، اجاق های پخت و پز به سوخت های جامد مانند زغال سنگ یا چوب تکیه می کردند. اولین اجاق گاز در دهه 1820 ساخته شد و یک کارخانه اجاق گاز در انگلستان در سال 1836 تاسیس شد. این فن آوری آشپزی جدید از این مزیت برخوردار است که به راحتی قابل تنظیم است و در صورت عدم استفاده می توان آن را خاموش کرد. با این وجود اجاق گاز تا دهه 1880 به موفقیت تجاری نرسید ، که در این زمان منابع گاز لوله کشی در شهرها و شهرهای بزرگ انگلیس در دسترس بود. اجاق گازها در اوایل قرن بیستم در قاره اروپا و ایالات متحده گسترده شد.

اجاق گاز در هنگام ادغام اجاق داخل پایه و اندازه آن کاهش می یابد تا با سایر وسایل آشپزخانه بهتر هماهنگ شود. تا دهه 1910 ، تولیدکنندگان برای تمیز کردن آسانتر ، شروع به لعاب اجاق گاز خود کردند. احتراق گاز در ابتدا با هم مطابقت داشت و این باعث شد چراغ خلبان راحت تر دنبال شود. این مضرات مصرف گاز مستمر را به همراه داشت. اجاق گاز هنوز هم نیاز به روشن کردن کبریت داشت و به طور تصادفی گاز را روشن می کرد بدون احتراق آن می تواند منجر به انفجار شود. برای جلوگیری از بروز این نوع تصادفات ، تولید کنندگان فر سوپاپ ایمنی به نام دستگاه خرابی شعله را برای اجاق گاز (اجاق گاز) و اجاق گاز ایجاد و نصب کردند. بیشتر اجاق گازهای مدرن دارای احتراق الکترونیکی ، تایمر خودکار اجاق گاز و هودهای استخراج کننده برای از بین بردن دودها هستند.

اولین اجاق گاز در سال 1802 توسط Zachäus Winzler (د) ساخته شد ، اما این همراه با سایر تلاش ها آزمایش های جدا شده باقی ماند. [1] جیمز شارپ در سال 1826 اجاق گاز را در نورتهمپتون ، انگلیس به ثبت رساند و در سال 1836 یک کارخانه اجاق گاز را افتتاح کرد. اختراع وی توسط شرکت اسمیت و فیلیپس از سال 1828 به بازار عرضه شد. سرآشپز مشهور در باشگاه اصلاحات در لندن. از سال 1841 ، او آشپزخانه خود را به مصرف گاز لوله دار تبدیل كرد و اظهار داشت كه گاز كلی ارزان تر است زیرا وقتی اجاق گاز مورد استفاده قرار نمی گرفت ، می توان آن را خاموش كرد.

اجاق گاز در نمایشگاه جهانی لندن در سال 1851 نشان داده شد ، اما تنها در دهه 1880 بود که این فناوری در انگلیس به موفقیت تجاری تبدیل شد. در آن مرحله ، شبکه بزرگی و قابل اطمینان برای انتقال خط لوله گاز در بیشتر کشور گسترش یافته بود و گاز را برای مصرف داخلی نسبتاً ارزان و کارآمد می کرد. اجاق گاز فقط در اوایل قرن بیستم در قاره اروپا و ایالات متحده گسترده شد.

اجاق گازهای اولیه نسبتاً ناخوشایند بودند ، اما خیلی زود اجاق داخل پایه قرار گرفت و اندازه آن کاهش یافت تا با سایر وسایل آشپزخانه بهتر هماهنگ شود. در دهه 1910 ، تولیدکنندگان برای تمیز کردن آسانتر ، شروع به لعاب اجاق گاز خود کردند.

کوره های گازی امروزه از دو نوع اصلی منبع احتراق ، خلبان ایستاده و برقی استفاده می کنند. یک اجاق گاز با یک خلبان ایستاده دارای شعله گاز کوچک و دائمی در حال سوختن (به نام چراغ خلبان) در زیر ظرف است. شعله بین مشعلهای جلویی و پشتی قرار دارد. هنگامی که اجاق گاز روشن است ، این شعله گاز را که از مشعلها بیرون می آید روشن می کند. مزیت سیستم خلبان ایستاده این است که ساده و کاملاً مستقل از هر منبع برق خارج است. نکته منفی این است که شعله های آتش حتی در صورت استفاده از اجاق گاز ، به طور مداوم سوخت مصرف می کنند. اجاق گازهای اولیه خلبان نداشتند. یکی مجبور بود اینها را با یک مسابقه روشن کند. اگر فردی به طور تصادفی گاز را روشن کند ، اجاق گاز را پر می کند و در نهایت اتاق. جرقه کوچک مانند قوس از سوئیچ چراغ روشن می تواند گاز را مشتعل کند و باعث انفجار شدید شود. برای جلوگیری از بروز این نوع تصادفات ، تولید کنندگان فر سوپاپ ایمنی به نام دستگاه خرابی شعله را برای اجاق گاز (اجاق گاز) و اجاق گاز ایجاد و نصب کردند. شیر ایمنی به ترموکوپل بستگی دارد که سیگنال را به دریچه می فرستد تا باز بماند. اگرچه بیشتر اجاق گازهای مدرن دارای اشتعال الکترونیکی هستند ، اما بسیاری از خانوارها دارای محدوده پخت و پز گاز و اجاق گاز هستند که باید با شعله روشن شوند. اجاق گازهای احتراق برقی از جرقه های برقی برای احتراق مشعل های سطح استفاده می کنند. این صدای "کلیک" است که درست قبل از روشن شدن مشعل قابل شنیدن است. جرقه ها با چرخاندن دستگیره مشعل گاز به موقعیتی که معمولاً "LITE" یا با فشار دادن دکمه "احتراق" آغاز می شود ، آغاز می شود. پس از روشن شدن مشعل ، دستگیره به منظور تعدیل اندازه شعله بیشتر چرخانده می شود. تغییر مجدد خودکار یک پالایش ظریف است: کاربر نیاز به دانستن یا درک توالی انتظار-پس از آن ندارد. آنها به سادگی دستگیره مشعل را به اندازه شعله مورد نظر تبدیل می کنند و وقتی شعله روشن می شود ، جرقه به طور خودکار خاموش می شود. تنظیم مجدد خودکار همچنین یک ویژگی ایمنی را ارائه می دهد: اگر شعله ور شود و در حالی که هنوز گاز می ایستد ، شعله به طور خودکار مجدداً جابجا می شود - به عنوان مثال با شدت باد. اگر برق نتواند ، مشعلهای سطح باید به صورت دستی مطابقت داشته باشند.

احتراق الکتریکی برای اجاق گازها از جرقه زنی "سطح داغ" یا "میله درخشش" استفاده می کند. در اصل این یک عنصر گرمایش است که تا دمای احتراق گاز گرم می شود. یک سنسور وقتی نوار درخشش به اندازه کافی گرم است تشخیص می دهد و شیر گاز را باز می کند.

همچنین اجاق گازهای دارای اشتعال الکتریکی باید با مکانیسم های محافظت از گاز مانند سیستم کنترل گاز متصل شوند. به همین دلیل بسیاری از تولید کنندگان کوره ها را بدون برق وصل می کنند.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG: اجاق گاز گاز PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید