رعد و برق یک تخلیه الکترواستاتیک ناگهانی است که در طی رعد و برق رخ می دهد. این تخلیه بین مناطق با بار الکتریکی یک ابر (موسوم به رعد و برق درون ابر یا IC) ، بین دو ابر (CC رعد و برق) یا بین ابر و زمین (CG رعد و برق) رخ می دهد.

در صورت برخورد با جسم در روی زمین ، و اگر در درون ابر رخ دهد ، شارژ شده در جو به طور موقت با این تخلیه که به آن اعتصاب گفته می شود برابر است. رعد و برق باعث ایجاد نور به صورت پلاسما ، و صدا به صورت رعد و برق می شود. ممکن است رعد و برق هنگامی که در مسافت خیلی زیاد اتفاق می افتد دیده شود و شنیده نشود ، تا بتواند نور را در اثر ضربات یا چراغ برق از خود دور کند.

همانطور که در نقشه نشان داده شده است ، رعد و برق به طور مساوی در سراسر سیاره توزیع نمی شود.

حدود 70٪ از صاعقه در مناطق گرمسیری که بیشترین همرفت جوی است بیش از زمین رخ می دهد. این اتفاق هم از مخلوط توده های هوای گرم و هم سردتر و همچنین اختلاف غلظت رطوبت رخ می دهد و به طور کلی در مرزهای بین آنها اتفاق می افتد. جریان جریان های گرم اقیانوس در گذشته از توده های خشکی زمین ، مانند جریان خلیج فارس ، تا حدودی فرکانس بالا رعد و برق را در جنوب شرقی ایالات متحده توضیح می دهد. از آنجا که تأثیر توده های کوچک یا غایب زمین در امتداد وسیع اقیانوس های جهان تفاوت بین این گونه ها در جو را محدود می کند ، رعد و برق به ویژه در آنجا کمتر از شکل های بزرگتر زمین وجود دارد. قطب های شمالی و جنوبی در پوشش طوفان های رعد و برق محدود هستند و بنابراین به مناطقی با کمترین میزان صاعقه منجر می شوند.

به طور کلی ، رعد و برق رعد و برق ابر به زمین (CG) تنها 25 درصد از کل چشمک زدن های رعد و برق در سراسر جهان را تشکیل می دهد. از آنجا که پایه رعد و برق معمولاً بار منفی دارد ، اینجاست که بیشتر رعد و برق CG سرچشمه می گیرد. این منطقه معمولاً در ارتفاعی است که انجماد در ابر رخ می دهد. انجماد ، همراه با برخورد بین یخ و آب ، به نظر می رسد که یک بخش مهم در فرآیند توسعه و جداسازی بار اولیه باشد. در حین برخورد با باد ، بلورهای یخ تمایل به ایجاد بار مثبت دارند ، در حالی که مخلوط سنگین تر ، یخی از یخ و آب (به نام گراپل) بار منفی ایجاد می کند. به روزرسانی های موجود در ابر طوفان ، کریستال های سبکتر یخ را از سنگ فرش سنگین تر جدا می کند ، باعث می شود منطقه بالای ابر یک بار فضایی مثبت را جمع کند در حالی که سطح پایین تر بار منفی فضای را جمع می کند.

از آنجا که بار متمرکز در ابر باید از عایق های هوا تجاوز کند و این به تناسب فاصله بین ابر و زمین افزایش می یابد ، نسبت ضربات CG (در مقابل ابر به ابر (CC) یا درون ابر (IC) ) تخلیه) وقتی ابر به زمین نزدیکتر شود بیشتر می شود. در مناطق استوایی ، جایی که سطح انجماد عموماً در جو وجود دارد ، تنها 10٪ از رعد و برق ها CG هستند. در عرض جغرافیایی نروژ (حدود 60 درجه عرض جغرافیای شمالی) ، جایی که ارتفاع انجماد کمتر است ، 50٪ از رعد و برق CG است.

رعد و برق معمولاً توسط ابرهای كومولونیمبوس تولید می شود ، كه دارای پایه هایی هستند كه معمولاً 1 تا 2 كیلومتر (از 0.6-1.25 مایل) از سطح زمین و از ارتفاع 15 كیلومتر (9/3 مایل) ارتفاع دارند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: Lightning PNG را دانلود کنید