شومینه سازه ای است که از آجر ، سنگ یا فلز ساخته شده و برای مهار آتش طراحی شده است. شومینه ها برای فضای آرامش بخش ایجاد شده و برای گرم کردن اتاق استفاده می شوند. شومینه های مدرن بسته به نوع طراحی ، در راندمان گرما متفاوت هستند.

از لحاظ تاریخی از آنها برای گرم کردن مسکن ، پخت و پز و گرم کردن آب برای لباسشویی و مصارف خانگی استفاده می شده است. آتش در جعبه آتش نشانی یا مشبک قرار دارد. دودکش یا دودکش دیگر امکان فرار از اگزوز را فراهم می کند. شومینه ممکن است موارد زیر را داشته باشد: یک پایه ، یک تپه ، یک شومینه ، یک تکه سنگ. جرثقیل دودکش (در آشپزخانه و شومینه های لباسشویی مورد استفاده قرار می گیرد) ، رنده ، لنتل ، یک نوار lintel ، overmantel منزل ، دمپر ، محفظه دود ، گلو ، دودکش ها و فیلتر دودکش یا بعد از آن.

در قسمت بیرونی غالباً یک تاج خشتی آجری وجود دارد که در آن دوره های ارائه شده از آجر به عنوان یک قطره قطره ای برای جلوگیری از جاری شدن آب باران از دیواره های بیرونی عمل می کند. درپوش ، هود یا کفن برای جلوگیری از آب باران از قسمت خارجی دودکش استفاده می شود. باران در دودکش یک مشکل بسیار بزرگ در دودکش ها است که با کاشی های دودکش غیرمجاز یا آسترهای فلزی پوشانده شده است تا دودکش سنگ تراشی سنتی ، که همه را جز خشن ترین باران خیس می کند. بعضی از دودکش ها دارای جرقه گیر هستند که در قسمت تاج یا درپوش قرار گرفته است.

سازمان هایی مانند آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده و وزارت اکولوژی واشنگتن هشدار می دهند که طبق مطالعات مختلف ، شومینه می تواند یک خطر قابل توجهی برای سلامتی به همراه آورد. EPA می نویسد: "دود ممکن است بوی خوبی ببخشد ، اما برای شما مناسب نیست."

طیف گسترده ای از لوازم جانبی با شومینه استفاده می شود ، که بین کشورها ، مناطق و دوره های تاریخی متغیر است. از نظر فضای داخلی ، معمول در فرهنگ های اخیر غربی شامل توری ، محافظ ، جعبه ورود به سیستم ، اندیشه ، سبد گلوله ای و سگ های آتش نشانی است که همگی گهواره ها را سوخت و سرعت سوختن را تسریع می کنند. رنده (یا توری آتش) یک قاب است که معمولاً از میله های آهنی برای نگه داشتن سوخت برای آتش سوزی است. شومینه های فلزی سنگین گاهی اوقات برای ضبط و تابش مجدد گرما ، محافظت از پشت شومینه و همچنین به عنوان دکوراسیون استفاده می شود. گلگیرها قاب های فلزی کمتری هستند که در جلوی شومینه قرار گرفته اند تا حاوی گلگیر ، دوده و خاکستر باشند. برای آویز کردن شومینه ، ابزارها شامل پوکر ، آویز ، انبرک ، بیل ، برس و غرفه ابزار هستند. سایر لوازم جانبی گسترده تر می توانند شامل سبدهای ورود به سیستم ، مجموعه های همراه ، سطل زغال سنگ ، لوازم جانبی کابینت و موارد دیگر باشند.

با گذشت زمان ، هدف از شومینه از یکی از ضرورت ها به یکی از علاقه های بصری تغییر کرده است. اوایل آتشکده های بیشتر از شومینه های مدرن بودند. آنها برای گرم کردن در روزها و شبهای سرد و همچنین برای پخت و پز استفاده می شدند. آنها همچنین به عنوان یک محل تجمع در داخل خانه خدمت می کردند. این گودالهای آتش معمولاً درون یک اتاق قرار داشتند که به افراد بیشتری امکان می داد تا در اطراف آن جمع شوند.

بسیاری از نقص ها در طرح های اولیه شومینه مشاهده شد. همراه با انقلاب صنعتی ، تحولات مسکن در مقیاس بزرگ به وجود آمد که مستلزم استانداردسازی شومینه بود. مشهورترین طراحان شومینه این زمان برادران آدام بودند. آنها سبکی از طراحی شومینه را که برای نسل ها استفاده می شد ، کامل کردند. به جای اینکه اندازه آنها ، تأکید بر کیفیت مصالح به کار رفته در ساخت آنها ، کوچکتر ، روشن تر بود ، با تأکید بر کیفیت.

تا دهه 1800 بیشتر شومینه های جدید از دو بخش ، محیط اطراف و درج ساخته شده بودند. محوطه اطراف این تخته ها و تکیه گاه ها ، معمولاً در چوب ، مرمر یا گرانیت است. درج جایی بود که آتش سوخته و از چدن ساخته شده بود که اغلب با کاشی های تزئینی پشتیبان بود. علاوه بر تأمین گرما ، شومینه های دوره ویکتوریا تصور می شدند که یک محیط دنج را به خانه ها اضافه کنند.

در این صفحه می توانید تصاویر PNG: شومینه PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید