موز میوه ای خوراکی - از نظر گیاه شناسی توت است - توسط چندین نوع گیاه بزرگ گل گیاه دار بزرگ در جنس موسی تولید می شود. در بعضی از کشورها ، بر خلاف موزهای دسر ، موزهایی که برای پخت و پز استفاده می شوند ، ممکن است گیاهان زراعی خوانده شوند. این میوه از نظر اندازه ، رنگ و استحکام متغیر است ، اما معمولاً کشیده و خمیده است ، با گوشت نرم و غنی از نشاسته پوشانده شده از پوست ، که ممکن است هنگام رسیده رسیده به رنگ سبز ، زرد ، قرمز ، بنفش یا قهوه ای باشد. میوه ها در خوشه هایی که از بالای گیاه آویزان هستند ، رشد می کنند. تقریباً تمام موزهای خوراکی مدرن (partlessocarpic) (بدون بذر) خوراکی مدرن از دو گونه وحشی ناشی می شوند - Musa acuminata و Musa balbisiana. نام علمی اکثر موزهای کشت شده عبارتند از: Musa acuminata ، Musa balbisiana ، و موسی؟ paradisiaca برای هیبرید موسی acuminata؟ M. balbisiana ، بسته به ساختار ژنومی آنها. نام علمی قدیمی Musa sapientum دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرد.

گونه های موسمی بومی نژاد Indomalaya و استرالیا بومی هستند و احتمالاً برای اولین بار در پاپوا گینه نو اهلی شده اند. آنها در 135 کشور جهان ، عمدتاً به دلیل میوه خود ، و تا حدی کمتر برای تهیه فیبر ، شراب موز و آبجو موز و به عنوان گیاهان زینتی پرورش داده می شوند.

در سرتاسر جهان ، هیچ تفاوتی بین "موز" و "گیاهان" وجود ندارد. به خصوص در قاره آمریکا و اروپا ، "موز" معمولاً به موزهای دسر نرم ، شیرین و مخصوصاً غذاهای گروه کاوندیش ، که عمده ترین صادرات از کشورهای موز در حال رشد است ، اشاره می شود. در مقابل ، ارقام موسی با میوه های سفت تر و سفت تر "گیاه چنار" نامیده می شوند. در مناطق دیگر ، مانند جنوب شرقی آسیا ، بسیاری از انواع موز بیشتر رشد و خورده می شوند ، بنابراین تمایز ساده دو برقی مفید نیست و به زبان های محلی ساخته نمی شود.

در اینجا می توانید تصاویر رایگان را با موضوع بارگیری کنید: تصویر موز PNG ، بارگیری تصاویر رایگان ، موز