دانلود رایگان تصویر PNG： Ketchup PNG دانلود رایگان ، Ketchup PNG Image Image

سس گوجه فرنگی (سس گوجه فرنگی ، کتسوپ ، سس قرمز و سس گوجه فرنگی) نیز شناخته شده است ، سس مورد استفاده به عنوان چاشنی است. در اصل ، دستور العمل های مورد استفاده از سفیده تخم مرغ ، قارچ ، صدف ، انگور ، صدف یا گردو ، در میان سایر مواد تشکیل دهنده ، اما اکنون اصطلاح اصلاح نشده معمولاً به سس گوجه فرنگی اشاره دارد.

سس کچاپ یک سس شیرین و تیز است که اکنون به طور معمول از گوجه فرنگی ، شکر و سرکه تهیه می شود ، با چاشنی و ادویه جات ترشی جات. ادویه ها و طعم های خاص متفاوت است ، اما معمولاً شامل پیاز ، ادویه ، گشنیز ، میخک ، زیره ، سیر و خردل است و گاهی شامل کرفس ، دارچین یا زنجبیل نیز می شود.

رهبر بازار در ایالات متحده (60٪ سهم بازار) و انگلیس (82٪) Heinz است. هانت با کمتر از 20٪ دومین سهم بازار ایالات متحده را دارد. در بیشتر انگلستان ، استرالیا و نیوزیلند ، سس گوجه فرنگی به عنوان "سس گوجه فرنگی" نیز شناخته می شود (اصطلاحی که به معنی سس ماکارونی تازه ای در سایر نقاط جهان است) یا "سس قرمز" (مخصوصاً در ولز).

سس گوجه فرنگی اغلب به عنوان چاشنی ظروف استفاده می شود که معمولاً داغ سرو می شوند و ممکن است سرخ شده یا چرب شوند: سیب زمینی سرخ کرده ، همبرگر ، هات داگ ، مناقصه مرغ ، گلدان های تاتری ، ساندویچ های گرم ، پای گوشت ، تخم مرغ های پخته شده و کبابی یا سرخ شده. گوشت سس گوجه فرنگی گاهی اوقات به عنوان پایه یا به عنوان یک ماده دیگر از سس ها و سس های دیگر استفاده می شود و این طعم ممکن است به عنوان یک ماده افزودنی با طعم دهنده برای میان وعده هایی مانند چیپس سیب زمینی تکرار شود.

بسیاری از تغییرات سس گوجه فرنگی ایجاد شد ، اما نسخه مبتنی بر گوجه فرنگی تا حدود یک قرن بعد از انواع دیگر ظاهر نشد. دستورالعمل اولیه "Tomata Catsup" از سال 1817 هنوز حاوی آنچنانی است که به اجداد ماهی سس ماهی خیانت می کند:

در اواسط دهه 1850 ، لنگرگاهها کاهش یافته بودند.

جیمز میس دستور دیگری را در سال 1812 منتشر کرد. در سال 1824 ، دستور تهیه سس گوجه فرنگی با استفاده از گوجه فرنگی در خانه دار ویرجینیا ظاهر شد (کتاب آشپزی تأثیرگذار قرن نوزدهم که توسط مری راندولف ، پسر عموی توماس جفرسون نوشته شده است). آشپزهای آمریکایی نیز از قرن نوزدهم شروع به شیرین کردن سس کچاپ کردند.

با پیشرفت قرن ، کچاپ گوجه فرنگی صعود محبوبیت خود را در ایالات متحده آغاز کرد. کچاپ مدت ها قبل از اینکه گوجه فرنگی تازه باشد محبوب بود. به عنوان بخشی از یک محصول بسیار فرآوری شده که توسط سرکه و ادویه جات پخته شده و تزریق شده بود ، مردم کمتر از خوردن گوجه فرنگی دریغ نمی کردند.

سس گوجه فرنگی گوجه فرنگی بصورت محلی توسط کشاورزان فروخته شد. جوناس یرکس به عنوان اولین آمریکایی شناخته شده است که کتری گوجه فرنگی را در یک بطری به فروش می رساند. تا سال 1837 ، او چمنش را در سطح كشور تولید و توزیع كرد. اندکی پس از آن ، شرکت های دیگر از این پرونده پیروی کردند. F. & J. Heinz سس گوجه فرنگی خود را در سال 1876 راه اندازی کرد. سس گوجه فرنگی هینز تبلیغ شد: "برکت امداد برای مادر و زنان دیگر در خانه!" خانه. با تولید ketchup صنعتی و نیاز به حفظ بهتر ، افزایش قند زیادی در سس کچاپ وجود داشت که منجر به فرمول شیرین و ترش مدرن ما شد. در استرالیا ، اواخر قرن نوزدهم قند به سس گوجه فرنگی اضافه نشده بود ، در ابتدا به مقدار کمی ، اما امروزه به اندازه کچاپ آمریکایی حاوی فقط در نسبت گوجه فرنگی ، نمک و سرکه در دستور العمل های اولیه متفاوت است.

دیکشنری وبستر در سال 1913 تعریف کرده است که: "سس میز تهیه شده از قارچ ، گوجه فرنگی ، گردو و غیره [که به عنوان کچاپ نیز نوشته شده است".

کچاپ مدرن در سالهای اولیه قرن بیستم و از بحث در مورد استفاده از بنزوات سدیم به عنوان ماده نگهدارنده در چاشنی ها پدید آمد. هاروی دبلیو ویلی ، "پدر" سازمان غذا و دارو در ایالات متحده ، امنیت بنزوات را که در قانون مواد غذایی و دارویی خالص در سال 1906 ممنوع اعلام شد ، به چالش کشید. در پاسخ ، کارآفرینان از جمله هنری جی. هاینز ، دستورالعمل جایگزینی را دنبال کردند که نیاز به این ماده نگهدارنده را از بین برد. كاترین بیتینگ ، میكروبوتانیست كه برای وزارت كشاورزی آمریكا كار می كرد ، تحقیقاتی را انجام داد كه در سال 1909 اثبات شد كه افزایش قند و سرکه ی محصول باعث جلوگیری از هدر رفتن بدون استفاده از مواد نگهدارنده مصنوعی می شود. وی به کمک شوهرش ، ارویل بیتینگ ، یکی از مقامات آژانس کمک گرفت.

قبل از هاینز (و نوآوران همکار وی) ، سس گوجه فرنگی های گوجه فرنگی آن زمان آبکی و نازک بود ، بخشی از آن به دلیل استفاده از گوجه فرنگی های بی رویه ، که از نظر پکتین کم بودند. آنها کمتر از سرکه مدرن سرکه داشتند. با ترشی گوجه فرنگی رسیده ، نیاز به بنزوات بدون فساد یا تخریب عطر و طعم از بین می رود. اما تغییرات ناشی از تمایل به از بین بردن بنزوات باعث ایجاد تغییراتی شد که لازم است برخی از کارشناسان (مانند اندرو اسمیت اسمیت) برای تأسیس کچاپ گوجه فرنگی به عنوان چاشنی غالب آمریکا مهم باشند.

گوجه فرنگی تازه دریافت شده در یک کارخانه فرآوری گوجه فرنگی را می توان به انواع مختلف محصولات تبدیل کرد که یکی از آنها شامل سس گوجه فرنگی است. این روند با شستشوی گوجه فرنگی شروع می شود تا قبل از پردازش هرگونه خاک خارجی و مواد خارجی آن از روی پوست خارج شود. پس از بازرسی ، گوجه فرنگی های آسیب دیده ، خراب یا ناخواسته به صورت دستی طبقه بندی می شوند. برای جلوگیری از کبودی ، معمولاً گوجه فرنگی را در طی مراحل اولیه توسط آب منتقل می کند.

پس از مرتب سازی ، شستشو و خرد شدن ، آنها را به گلدان های بزرگ فولادی برای حفظ / پیشگیری و از بین بردن هر گونه باکتری که می تواند برای بقیه دوره پردازش و همچنین برای مصرف کننده پس از تولید مضر باشد ، نابود می کنیم. این عصاره توسط یک سیستم استخراج آب خارج می شود. پوست بیرونی ، دانه ، ساقه و فیبر میوه ها در فرایندی که به عنوان خمیر مایع شناخته می شود از مایع جدا می شوند. پس از جدا شدن ، آب و خمیر از گوجه فرنگی فیلتر شده و داخل سس گوجه فرنگی پردازش می شوند. یک قوام سس کچاپ نرمتر از طریق فیلتر و نمایش بیشتر حاصل می شود ، و هر گونه خمیر اضافی را از بین می برد.

پردازش سس شامل اضافه کردن مواد اضافی ، پخت و پز ، غربالگری و فیلتر بیشتر ، حذف هوا ، بسته بندی و خنک کننده است.

پس از تصفیه آب ، مواد اضافی به مخلوط اضافه می شوند تا به طعم و قوام مطلوب برسند. برخی از مواد اصلی مورد استفاده در تهیه کچاپ شامل شیرین کننده ها ، سرکه ، نمک و ادویه جات ترشی جات و طعم دهنده است. این اضافات معمولاً بعداً در این فرآیند یکپارچه می شوند به جز برخی از ادویه های اضافه شده در ابتدا. در طی کل فرآیند ، دما باید به طور مداوم کنترل شود تا اطمینان حاصل شود که همه مواد افزوده شده و به طور مناسب جذب می شوند. سپس هوا برای جلوگیری از اکسیداسیون ، حفظ رنگ آمیزی مناسب و جلوگیری از رشد هر باکتری ناخواسته برداشته می شود. قبل از بسته بندی ، سس کچاپ در دمای تقریبی 1.90 درجه فارنهایت (88 درجه سانتیگراد) گرم می شود تا از آلودگی جلوگیری شود.

پس از بسته بندی ، بطری ها بلافاصله آب بندی می شوند تا طراوت و حفظ ماندگاری محصول حفظ شود. مرحله آخر خنک کردن محصول از طریق هوای سرد یا آب برای حفظ طعم آن است.

تولید کنندگان مختلف محصولات خود را مطابق با کلیه اطلاعات لازم و غذایی و سایر اطلاعات حقوقی در صورت لزوم برچسب گذاری می کنند.

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG: Ketchup PNG تصاویر رایگان را دانلود کنید