ناپلئون بناپارت (15 اوت 1769 - 5 مه 1821) یک دولتمرد و رهبر نظامی فرانسه بود که در طول انقلاب فرانسه به برجستگی رسید و چندین کار موفقیت آمیز را در طول جنگهای انقلابی فرانسه رهبری کرد. او از سال 1804 تا 1814 امپراتور فرانسوی ها به عنوان ناپلئون اول و دوباره به طور خلاصه در سال 1815 در طول صد روز بود. ناپلئون بیش از یک دهه بر امور اروپایی و جهانی مسلط شد و در حالی که فرانسه را در برابر سلسله ائتلاف های جنگ ناپلئونی رهبری کرد. وی در اکثر این جنگها و اکثر قریب به اتفاق نبردهای خود پیروز شد و یک امپراطوری بزرگ را بنا کرد که قبل از فروپاشی نهایی آن در سال 1815 بر بسیاری از قاره اروپا حکومت می کرد. در مدارس نظامی در سراسر جهان. میراث سیاسی و فرهنگی ناپلئون به عنوان یکی از مشهورترین و جنجالی ترین رهبران تاریخ بشر دوام آورده است.

وی ناپلئون دی بووناپارته در كورسایا در خانواده ای نسبتاً معتدل ایتالیایی از اشراف جزئی متولد شد. وی هنگامی که انقلاب فرانسه در سال 1789 رخ داد به عنوان افسر توپخانه در ارتش فرانسه خدمت می کرد. او به سرعت در ردیف ارتش قرار گرفت و از فرصتهای جدید ارائه شده توسط انقلاب استفاده کرد و در 24 سالگی به یک ژنرال تبدیل شد. وی فرمانده ارتش ایتالیا را پس از سرکوب شورش های سلطنتی ، 13 شورش وندامه در برابر دولت را از بین برد. در سن 26 سالگی ، او نخستین مبارزات نظامی خود را علیه اتریشی ها و پادشاهان ایتالیایی که با هابسبورگ ها همسو بودند ، آغاز کرد - پیروز شدن در هر نبرد ، شبه جزیره ایتالیا را در یک سال فتح کرد و در حالی که "جمهوری خواهر" را با پشتیبانی محلی تأسیس می کرد ، تبدیل به یک قهرمان جنگ در فرانسه. در سال 1798 ، او یک اعزام نظامی به مصر را هدایت کرد که به عنوان یک تخته سنگ قدرت سیاسی خدمت می کرد. وی کودتایی را در نوامبر 1799 ترتیب داد و اولین کنسول جمهوری شد. پس از صلح آمیان در سال 1802 ، ناپلئون توجه خود را به مستعمرات فرانسه معطوف كرد. وی لوئیزیانا را به ایالات متحده فروخت و وی تلاش کرد تا برده داری در مستعمرات فرانسه کارائیب را بازگرداند. با این حال ، در حالی که وی در بازگرداندن برده داری در شرق کارائیب موفق بود ، ناپلئون در تلاش های خود برای تسخیر سنت-Domingue ناکام ماند ، و مستعمره ای که فرانسه در آن زمان با افتخار به آن افتخار می کرد به عنوان "مروارید آنتیل" به عنوان هائیتی در سال 1804 مستقل شد. ناپلئون جاه طلبی و تأیید عمومی به او الهام بخش است که بیشتر پیش برود ، و او اولین امپراتور فرانسوی در سال 1804 شد. اختلافات غیرقابل انعطاف با انگلیسی ها به این معنی بود که فرانسوی ها تا سال 1805 با ائتلاف سوم روبرو شدند. ناپلئون این ائتلاف را با پیروزی های قاطع در کمپین اولم شکست. و یک پیروزی تاریخی بر امپراتوری روسیه و امپراتوری اتریش در نبرد اوسترلیتز که منجر به انحلال امپراتوری مقدس روم شد. در سال 1806 ، ائتلاف چهارم علیه او سلاح برد زیرا پروس نگران افزایش نفوذ فرانسه در قاره بود. ناپلئون به سرعت پروس را در نبردهای Jena و Auerstedt شکست داد ، سپس Grande Armée خود را در اعماق اروپا راهپیمایی کرد و روس ها را در ژوئن 1807 در نبرد فریدلند نابود کرد. فرانسه سپس ملل متحد شکست خورده ائتلاف چهارم را مجبور به امضای پیمانهای تیلسیت در ژوئیه 1807 نمود و باعث ایجاد آرامش ناخوشایند برای این قاره شد. Tilsit نشانه آبشار امپراتوری فرانسه بود. در سال 1809 ، اتریشی ها و انگلیس ها در جریان جنگ ائتلاف پنجم دوباره فرانسوی ها را به چالش کشیدند ، اما ناپلئون پس از پیروزی در نبرد Wagram در ماه ژوئیه ، جام جهانی خود را محکم کرد.

ناپلئون سپس به امید گسترش سیستم قاره ای و قطع تجارت تجارت انگلیس با سرزمین اروپایی ، به شبه جزیره ایبری حمله کرد و برادرش جوزف بناپارت را پادشاه اسپانیا در سال 1808 اعلام کرد. اسپانیایی ها و پرتغالی ها با حمایت انگلیس قیام کردند. جنگ شبه جزیره شش سال به طول انجامید ، جنگ چریکی گسترده ای به نمایش گذاشت و با پیروزی متفقین علیه ناپلئون به پایان رسید. سیستم قاره ای باعث درگیری های مکرر دیپلماتیک بین فرانسه و کشورهای مشتری آن ، به ویژه روسیه شد. روسها حاضر به تحمل عواقب اقتصادی ناشی از كاهش تجارت نبودند و مرتباً با نقض سیستم قاره ، ناپلئون را به جنگ دیگری تحمیل می كردند. فرانسوی ها یك حمله بزرگ به روسیه را در تابستان 1812 آغاز كردند. این كارزارها شهرهای روسیه را نابود كرد ، اما پیروزی قاطع ناپلئون خواست. این امر به سقوط Grande Armée منجر شد و الهام بخش از تجدید فشار علیه ناپلئون توسط دشمنانش بود. در سال 1813 ، پروس و اتریش در جنگ ششمین ائتلاف علیه فرانسه به نیروهای روسی پیوستند. مبارزات نظامی طولانی به اوج خود رسید که در اکتبر 1813 ناپلئون را در نبرد لایپزیگ در نبرد لایپزیگ شکست داد ، اما پیروزی تاکتیکی وی در نبرد جزئی هانائو اجازه عقب نشینی به خاک فرانسه را داد. متفقین سپس به فرانسه حمله كردند و در بهار 1814 پاریس را به اسارت گرفتند و ناپلئون را مجبور به كنار گذاشتن در آوریل كرد. وی به جزیره البا در ساحل توسکانی تبعید شد و سلسله بوربون به قدرت اعاده شد. ناپلئون در فوریه 1815 از البا فرار کرد و یک بار دیگر فرانسه را به دست گرفت. متفقین با تشکیل ائتلاف هفتم که وی را در نبرد واترلو در ژوئن شکست داد ، واکنش نشان دادند. انگلیسی ها او را به جزیره دور افتاده سنت هلنا در اقیانوس اطلس جنوبی تبعید کردند ، جایی که وی شش سال بعد در سن 51 سالگی درگذشت.

تأثیر ناپلئون بر دنیای مدرن اصلاحات لیبرال را در سرزمینهای بیشماری که وی فتح و کنترل کرده است ، از جمله کشورهای کم ، سوئیس و بخشهای بزرگی از ایتالیا و آلمان مدرن به ارمغان آورد. وی سیاست های اساسی لیبرال را در فرانسه و در سراسر اروپا غربی به اجرا درآورد. قانون ناپلئونی وی بر سیستمهای قانونی بیش از 70 کشور در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. مورخ انگلیس ، اندرو رابرتز اظهار می دارد: "ایده هایی که زیربنای دنیای مدرن ماست: شایسته سالاری ، برابری در برابر قانون ، حقوق مالکیت ، تحمل مذهبی ، آموزش سکولار مدرن ، امور مالی سالم و غیره - توسط ناپلئون مورد حمایت ، تحکیم ، رمزگذاری و جغرافیایی قرار گرفت. وی به آنها یک مدیریت محلی منطقی و کارآمد ، پایان دادن به راهزنی روستایی ، تشویق علم و هنر ، لغو فئودالیسم و ​​بزرگترین رمزنگاری قوانین از زمان سقوط امپراتوری روم اضافه کرد. "

در این کلیپ آرت می توانید تصاویر PNG: Napoleon PNG را به صورت رایگان بارگیری کنید