Kolibry to ptaki pochodzące z obu Ameryk, które tworzą rodzinę Trochilidae. Są jednymi z najmniejszych ptaków, większość gatunków mierzy 7,5–13 cm (3–5 cali) długości. Rzeczywiście, najmniejszym istniejącym gatunkiem ptaków jest koliber, koliber pszczeli o średnicy 5 cm (2,0 cala), ważący mniej niż 2,0 g (0,07 uncji).

Są znane jako kolibry ze względu na brzęczący dźwięk wytwarzany przez ich uderzające skrzydła, które trzepoczą na wysokich częstotliwościach słyszalnych dla ludzi. Unoszą się w powietrzu z dużą szybkością trzepotania skrzydeł, która waha się od około 12 uderzeń na sekundę u największych gatunków do ponad 80 u niektórych najmniejszych. Spośród gatunków mierzonych w tunelach aerodynamicznych ich maksymalna prędkość przekracza 15 m / s (54 km / h; 34 mil / h), a niektóre gatunki mogą nurkować z prędkością przekraczającą 22 m / s (79 km / h; 49 mil / h). ).

Ze wszystkich zwierząt homeotermicznych kolibry mają największą zależną od masy tempo przemiany materii. Aby oszczędzać energię, gdy brakuje pożywienia, a co noc, gdy nie żerują, mogą popaść w letarg, stan podobny do hibernacji, spowalniając tempo metabolizmu do 1/15 normalnego tempa.

Kolibry wykazują dymorfizm płciowy zgodnie z regułą Renscha, w którym samce są mniejsze od samic u małych gatunków, a samce są większe niż samice u gatunków o dużej budowie. Zakres tej różnicy wielkości płciowej jest różny w poszczególnych kladach kolibrów. Na przykład klad Mellisugini wykazuje duży dymorfizm, przy czym samice są większe niż samce. Odwrotnie, klad Lophomithini wykazuje bardzo mały dymorfizm wielkości; samce i samice są podobnej wielkości. Dymorfizmy płciowe w wielkości i kształcie dziobów występują również między samcami i samicami kolibrów, gdzie w wielu kladach samice mają dłuższe, bardziej zakrzywione dzioby, preferowane do uzyskiwania dostępu do nektaru z wysokich kwiatów. W przypadku samców i samic tej samej wielkości samice mają zwykle większe rachunki.

Różnice w rozmiarze i rachunku płciowym prawdopodobnie ewoluowały z powodu ograniczeń narzuconych przez zaloty, ponieważ pokazy godowe samców kolibrów wymagają skomplikowanych manewrów w powietrzu. Samce są zwykle mniejsze od samic, co pozwala na zachowanie energii potrzebnej do konkurowania pożywienia i częstszego uczestniczenia w zalotach. Tak więc dobór płciowy będzie sprzyjał mniejszym samcom kolibrów.

Samice kolibrów są zwykle większe, wymagają więcej energii, mają dłuższe dzioby, które pozwalają na skuteczniejsze sięganie do szczelin wysokich kwiatów w celu uzyskania nektaru. W ten sposób samice lepiej radzą sobie z żerowaniem, pozyskiwaniem nektaru kwiatowego i zaspokajaniem zapotrzebowania energetycznego ich większych rozmiarów. Selekcja kierunkowa będzie zatem faworyzować większe kolibry pod względem zdobywania pożywienia.

Inną ewolucyjną przyczyną tego dymorfizmu rachunku płciowego jest to, że to selektywne siły współzawodnictwa o nektar między płciami każdego gatunku są tym, co napędza dymorfizm płciowy. W zależności od płci, która zajmuje terytorium u gatunku, dla drugiej płci korzystne jest posiadanie dłuższego dzioba i możliwość żywienia różnorodnymi kwiatami, co zmniejsza konkurencję wewnątrzgatunkową. Na przykład u gatunków kolibrów, w których samce mają dłuższe dzioby, samce nie zajmują określonego terytorium i mają system lęgowy. U gatunków, w których samce mają krótsze dzioby niż samice, samce bronią swoich zasobów i dlatego samice muszą mieć dłuższy dziób, aby żerować z szerszego zakresu kwiatów.

Aby służyć zalotom i konkurencji terytorialnej, wiele samców kolibrów ma upierzenie o jasnym, zróżnicowanym ubarwieniu, wynikającym zarówno z pigmentacji piór, jak i komórek przypominających pryzmaty w górnych warstwach piór głowy, kangurka, piersi, pleców i skrzydeł. Kiedy światło słoneczne pada na te komórki, jest rozdzielane na długości fal, które odbijają się do obserwatora z różnym stopniem intensywności, a struktura piór działa jak siatka dyfrakcyjna. Kolory opalizujące kolibra wynikają z połączenia załamania i pigmentacji, ponieważ same struktury dyfrakcyjne są zbudowane z melaniny, pigmentu, i mogą być również zabarwione pigmentacją karotenoidową i bardziej stonowanymi kolorami czarnymi, brązowymi lub szarymi zależnymi od melaniny.

Po prostu zmieniając pozycję, obszary piór przytłumionego ptaka mogą natychmiast stać się ognistoczerwone lub intensywnie zielone. Na przykład w pokazach zalotów samce kolorowego kolibra Anny kierują swoje ciała i pióra w stronę słońca, aby podkreślić wartość opalizującego upierzenia w stronę interesującej kobiety.

Jedno z badań kolibrów Anny wykazało, że białko w diecie miało wpływ na kolor piór, ponieważ ptaki otrzymujące więcej białka miały znacznie bardziej kolorowe pióra koronowe niż te karmione dietą niskobiałkową. Ponadto ptaki na diecie wysokobiałkowej urosły bardziej żółte (o wyższym odcieniu) zielone pióra ogonowe niż ptaki na diecie niskobiałkowej.

Na tej stronie możesz pobrać bezpłatne obrazy PNG: Bezpłatne pobieranie obrazów Koliber PNG